De Amsterdamsche kermis-vreugd


Een Nieuw Lied. Op een Aangename Vois. Wel waer of Roselintje blyft, Het is nu reeds zo laet, Denkt zy niet dat de tyd verslyt, Wyl het in vuur vergaet, 't Is kom en het verbeelt myn ras, Dus langer hier te staen, Als zy niet rasjes komen kan, Meen ik weer heen te gaen. 2. Hoe ben ik zo verkeerd van zin, Dat ik om een lonk, Een kusje nog niet eens uit min,
[pagina 36]
Zo meenig Klaeglied zong, Daer ik op uwe blauwe stoep, Zo dikmaels klappertand, En nog sta als een gek en roep, Wyl ik van liefden brand. 3. Gy zit misschien weer by het vuur, Met mooije Ionge Luy, En maekt veel ligt een goede zier, En ik heb niet een bruy, Daer gy misschien te zamen zingt, Een lietje uit de Schriftuur, En lustig een figuurtje springt, En denkt niet op ons uur. 4. Maer zo als zy niet rasjes komt, Trek ik terstond van hier, My dunkt myn tong van koud verstomd, Ik ga gezwind na het vuur, Ik gaf den bras van zulke goet, Die ik vragen moet met smert? Kom geef myn maer van Bachus bloet, En troost-drank voor myn hert. 5. Gy Minnaers die in het vryers gild, Als ongetekend zyt, Ongelukkig die de tyd verspild, Die men met vrye slyd, Singt liever als ons Hendrik zong, Bolletje Monnamoer, Den wyn maekt gryse haren jong, Ik zeg den meid bonsjour.