De Amsterdamsche kermis-vreugd



[pagina 34]
Een Nieuw Lied. Op een Aangename Vois. 1. Kan men wel iets zoeter vinden, Dan het bysyn van een Meid, Om zig dan te zaem verbinden, En zig dan ten allen tyd, Leven in geneugt en trouwen, En in liefdens tederheid, Dan zal 't u nooit berouwen, Dat gy neemt u vryheid. 2. Ag hoe aangenaem is dat leven, Als gy dan verbonden zyt, En mag haer een kusje geeven, In de groene lente tyd, Lieve Meid laet bekoren, En verhoord dog myn bebeen, Want gy zyt voor myn geboren, Zoete lief gunt myn u leen. 3. Het zyn u twee lieve oogjes, Dien de schult zyn van myn min, En daer by die hemel-boogjes, Staen gedurig in myn zin, Ag mogt ik dan voor myn sterven, Uw tot myn waerde Vrouw, En lief persoon verwerven, Ag hoe ik u beminnen zou.
[pagina 35]
4. Daerom alderliefste meisje, Weest my dog niet ongesind, Maer omhelst my voor een reisje, En noemt my u waerde vrind, En laet my u lieven lipjes, Teder drukken met myn mond, Want die aengename lipjes, Maekt myn tedere ziel gesond. 5. Nu zal ik myn vers besluiten, En u niet meer lastig zyn, Nog my ook niet verder uiten, Maer my met veel minnepyn, Stadig op u antwoord wagten, Dat zo ik verhopen mag, Myn verdriet wel zal versagten, In vreugde dag aen dag.