De Amsterdamsche kermis-vreugd

Zingende, by die gelegenheid, de aldernieuwste Liederen

[p. 37]

Afscheid van een Jonkman en een Jonge Dogter.

Op een aangename Wys.

Jonkman.

Adju schoon Roselinde,
Voorwerp van myn liefde teer:
Ik beklaeg u myn beminden,
Adju tot dat ik keer;
Ik ga my nu begeeven,
En varen door de stroom,
Adju myn troost myn leven,
Tot dat ik wederkoom.

Jonge Dogter.

2. Ag! ag! hoe is het mogelijk?
Wat zeg je liefje zoet,
Is het zo onmedogelijk?
Op deesen dag gy doet,
Is dat de belofte op heden?
Die gy my hebt gedaen?
Stelt gy my zo te vreede:
Voor dat gy heen zult gaen.

Jonkman.

3. 't Is waer myn liefje matrone,
Ik heb u belooft myn trouw,
Wy moeten naer Lissabonne,
Zoet lief omhelst me gou;
Ik heb gewaerschout u Vader,
Moeder en Zuster mee,
Als ik kom weer wy zullen te gader,
Ons hart stellen te vree.

[p. 38]

 

Jonge Dogter.

 

4. U weggaen zyn myn wonden,

 

Het baert myn menig zugt,

 

Al van den dood verslonden,

 

Og og wat ongenugt!

 

Ik zal laten veel tranen,

 

Maer gy en agt het niet:

 

Wat droefheid zal myn banen,

 

In veel ander verdriet.

 

Jonkman.

 

5. Aensiet de sterre scheinen,

 

Den Hemel toont gewis,

 

De wind vernield ons zeilen,

 

Myn wegbaerd zeker is:

 

Adju myn Roselinde,

 

Myn zoete Engel teer,

 

'k Beklaeg u myn beminde,

 

Adju dan dat ik keer.

 

Jonge Dogter.

 

6. Myn hert vol schrik en beeven,

 

Og Liefde wat een pyn,

 

Gaet ge u op Zee begeeven?

 

Blyft tog nog wat by myn:

 

Maer al u lieftaligheden,

 

Werd myn geluk vergaen,

 

Adju myn Uitgeleesen,

 

Doet my de dood door staen.