De Amsterdamsche kermis-vreugd

Zingende, by die gelegenheid, de aldernieuwste Liederen

Een Nieuw Lied.

Op een nieuwe Vois.

Door het vermaekt in ons genugten,
Al weer komt aen den Lententyd:
En ik mishaet de teere minnen zugten,
Van de Herders in het breet en wyt;
Maer den Zomer doet beeter dugten,
Ik Vraeg my zelve stil aen een zy,
Wie van ons twee geeft meer getuigen,
Of de min of den Lentetyd? bis.

2.

Terwyl dat ik in het sweet myn jagen,
Alhier den zwaren arrebeit,
Myn hert vliegt aenstonds vol behagen,
Gilo die myn lief dan vreit,
Al het geen myn moet doet verdragen,
Het is als de Zon ondergaet,
Dat ik het eind myn werk meede-dragen,
Zonder in min te zyn versmaet. bis.

3.

Al om dees maend alleen te verdragen,

Daer toe is myn magt te klein,

[p. 33]

 

Dat men een duister wolk zagen,

 

Den weg veel korter wat een schyn,

 

Onder de groene bomen en hagen,

 

Vermyde my de Zonneschyn,

 

Maer belaed ik het teer behagen,

 

Niets bevryd ons van minnepyn. bis.