De Amsterdamsche kermis-vreugd (1793)

De Amsterdamsche kermis-vreugd

(1793)–Anoniem Amsterdamsche kermis-vreugd, De– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Zingende, by die gelegenheid, de aldernieuwste Liederen

Vorige Volgende


Een waare Beschryvinge, uit het Fransche Land, van een Stuurman, die over een Ryke Dame zogt te verkeeren, maer van deselve wierd afgewesen, waer door hy in Gramschap door Duivels ingeven haer op een Erbarmlyke wys heeft mishandeld, en haer Ouders door zyn Matrosen, Barbaersch heeft om 't Leven gebragt Op een Aangename Vois. Christen Zielen al, Die leven op 't Aerdsche dal,
[pagina 26]
Luister eens na dit lied, Wat 'er nu weer is geschiet, Hoe een ryke Madam, In groot lyden kwam, Door de Stuurman ziet, Hoe by haer bragt en vedriet, In Vrankryk is dit stuk geschied, Zo a[l]s het werd vermeld in 't lied. 2. Echte lieden wel gesint, Hadden maer een eenig Kind, Het was een Dogter jong en teer, Ryk van Geld in deugd en eer, Ziet dees Stuurman dan, Sprak deez' Iuffrouw aen, Hy zei ag schone blom, 't Is door liefde dat ik kom, Ik versoek u tot myn Vrouw, Al door den echten Trouw. 3. Deese I[u]ffrouw sprak myn Vrind, Ik ben tot Trouwen niet gesind, En myn Ouders ziet, Zouden dat gedogen niet, Dat ik door den Trouw, Wierd een Stuurmans Vrouw, 't Is een geringen staet, Die na verlangen gaet, En daerom myn Heer en ziet, Gy en behaegt myn niet. 4. Deese Stuurman met 'er spoed, Die wierd valsch in zyn gemoed, Dagt van stonden aen, Dat zal ik wreeken gaen, Word ik door het geld, Uit uw zin gesteld, En door u hoofsche pragt,
[pagina 27]
Word daer door myn min veragt, Nu wil ik van stonde aen, Myn Schip klaer maken gaen. 5. Den Stuurman hoord eens aen, Is weer na haer toe gegaen, Ag overschoone Maegd, 't Is de liefde die myn jaegt, Ik ben in grote pyn, Als ik van u moet zyn, Ag lieve Iuffrouw ziet, Ik bid u en versmaedt myn niet, En myn schip dat leid al ree, Daer moet ik mee na Zee. 6. Dese Iuffrouw was verbleidt, Zy maken haer terstond bereidt, De Vader en de Moeder mee, Waren daer wel mee te vree, De Sloep kwam aen de kant, En alles was plaisant, Zy roeiden na het schip, Dat al op het ogenblik, Zo dra zy waren van de kant, Zagen zy haer Vyand. 7. O groten God wat droefheid naer, Wierden zy terstond gewaer, Want dese groten Vagebondt, Nam de Ketting terstond, Bond ze zo verrast, Aan ma'kander vast, De Vader en moeder eerst, Waer van de Dogter wierd bevreest, De Iuffrouw zei myn waerde Vriend, Hebben wy dat verdient. 8. Deese Stuurman boos en snood, Swoer haar alle drie de dood,
[pagina 28]
En dat hy zyn bosen aerd, Aan haer wreeken onvervaerd, Dat zy 't wel weeten zou, Deesen schoon Iuffrouw, Wie haer als een Vriend, Eerst uit liefde had bemind, Maer dat nu den Duivels magt, In groote droefheid bragt. 9. Deese Stuurman bemant, Die voer regt op een Eiland, Hy sprak zyn Matroosen aen, Hier moet gy van 't Schip nu gaen, Neemt den Ouden Hond, Bint hem vast terstont, Daer staet een groten Boom, Ie moet hem geeselen zonder schroom, Kapt handen en voeten van zyn lyf, Door al het kwaed bedryf. 10. Toen dit gruwel was gedaen, Pakten zy de Moeder aen, Zo gy snoode Vrouw, Gy wist niet dat ik het wreeken zou, Maer om u Dogter ziet, Is 't daer 't om geschied, Hy trok haer kleeren uit, Met een wreet geluit, Snee de Borsten van haer hert, O God wat pyn en smert. 11. De vrouw riep God (in al haer pyn,) Wil my Ziel genadig zyn, De Matroosen met getier, MAekten daer al een groot Vier, Zy wierpen haer daer in, Dat ging wel na zyn zin, En van alle kant,
[pagina 29]
Vloog het lighaem in den brand, En met droefheid heel bevreest, Zo gaf de Vrouw de geest. 12. Dogter was vol droefheid groot, Viel op haer knien bloot, Riep lieve Ouders ziet, 't Is om myn daer 't om geschied, 't Is met ons slegt vergaen, Om na 't Schip te gaen, 't Is myn slegt bedagt, Dat ik u in lyden bragt, Adieu myn Ouders teer, By God ik zie uw weer. 13. Deesen Stuurman Rebel, Sprak met bosen woorden fel, Wel vervloekte Hoer, Hoe maekt gy hier zo rumoer, Nou word het ook u tyd, Maakt uw maer bereid, Daar ginter aen den Boom, Heb je een exempel schoon, En aan d' andere kant, Daer leit een verbrand. 14. Deese dogter met getraen, Fe die sprak den Stuurman aen, Zy sprak lieve Stuurman ziet, Ag beneemt myn 't leeven niet, Zy bad om pardon, Wat zy bidden kon, En zy sprak myn waerde Vriend, Dat en heb ik niet verdient, En zy riep ag lieve Heer, Pardon voor dese keer. 15. Doe is den Stuurman heen gegaen, En liet haer alleenig staen,
[pagina 30]
Uitgetrokken Moeder naekt, Ag wat een bedreefde zaek, Maer op het ogenblik, Kwam aldaer een Schip, Gevaeren abondant, Nam koers al na Hollant, Zy zagen daer dit Schepsel staen, Met ogen vol getraen. 16. Dat Volk nam haer terstond mee, De dogter was zeer wel te vree, Zy vertelden het al voort, Wie haer Ouders had vermoord, En al haer zwaer verdriet, Hoe dat was geschied, Toen zy dat heeft geseid, Was het volk zeer verbield, En zy kwam nog uit haer druk, Al tot een groot geluk. 17. Hoe 't met den Stuurman is vergaen, Zal je uit het liet verstaen, Want voor zyn vervloekte kwaed, Straft hem God al op ter daad, Met een zwaren brand, Die van alle kant, Door den zware wind, Die het heele Schip verslind, Elk was in groten noot, Benaauwd als tot der dood. 18. 't Is gelyk als 't spreekwoort zeit, God straft yder op zyn tyd, Want door den groten hongersnoot, Raekt het Volk in den noot, Zo accoedeeren al, Met het volk in het getal, Die 't met den Dobbelsteenen wint,
[pagina 31]
Die word door den dood verslind, Het is voor elk in 't getal, Wie het lot winnen zal. 19. De Dobbelp-steenen wild verstaen, Zag men in het ronden gaen, Elk was nieuw-gierig al, Op wie het Lot vallen zal; Men zag van stonden aen, Hem klaer maken gaen, Hy sprak het is myn lot, En bad den goeden God; Zyn kammeraten met belyd, Heeft hy Adieu geseid. 20. God alles voor ogen ziet, Die kon dat gedogen niet, Die liet van stonden aen, Ia het heele Schip vergaen, Tot negen in 't getal, Kwamen der nog in ongeval: Den Stuurman was in droef getaen, Meede met het Volk vergaen, Zy riepen in haer pyn, Wilt myn genadig zyn. 21. Daer kwam een Schip hoort dit aen, Zag het volk vergaen, Maer deese drie al met een zet, Wierden daer nog uit geret, Zy riepen lieve vrienden ziet, Help ons dog uit verdriet: Zy kwamen op het Schip, In een ogenblik, Zy wierden met blydschap groot, Geret al van den dood. 22. Vrienden tot besluit, En trek hier een leering uit,
[pagina 32]
Hoe de Stuurman door beleid, Is gekomen in droefheid, En ook door zyn bosen zaek, Hy daer om het leven raekt: Daerom Vrienden ziet, En bemint de boosheid niet, Daerom Vrienden wat gy doet, Laet 't wesen altyd goed.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank