Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

De verblijde dronkert.

W Anneer ik eerst de lust began
Van 't Glaesjen, en de Kan,
Doen wert ik eerst een Man,
Te drinken 't heel, en 't halfjen:
'k Was gerust, 't aersgat sonder sorg,
En de lust mest mijn als een Kalfjen;

[p. 239]

 

Want ik dronk, want ik dronk, ik dronk

 

Op pant, of borg.

 

 

 

2 Maer als ik voor mijn tijt-verdrijf,

 

De soetheyt van het lijf

 

Ging bruyken aen een Wijf,

 

Verloor ik lust, en leven:

 

Ik was soo haast niet eens in de Kroeg

 

Of ik werd van mijn Wijf bekeven:

 

Even eens of de Droes, de Droes,

 

De Droes haer joeg.

 

 

 

3 Wel Ian, wat Duyvel doeje hier?

 

Een heelen dag in 't Bier,

 

En Hang-kloot over 't vyer;

 

Voort t' Huys, en tijt aen 't werken:

 

'k Sprak een woort, en ik seyd', bruyt heen!

 

Sy verstoort, het haer hoofjen merken;

 

'k Wil niet gaen, 'k wil, 'k wil niet gaen,

 

Bruyt selver heen!

 

 

 

4 Dat 's waer moer slons, moers kous, moer Ians,

 

Gy siet hoe andere Mans,

 

 

[p. 240]

 

Den heelen dag bykans

 

Hier met de kannen klinken;

 

Souje dan altemet een reys

 

Ook jou Man niet eens laten drinken!

 

Schaemje Trijn, schaemje, schaemje Trijn,

 

Jou stukken vleys.

 

 

 

5 Toen was 't jou schellem, fielt, en guyt,

 

Gaet vluks ten Huysen uyt,

 

Of 'k bruye op jou huyt;

 

Gy Moordenaer van Vrouwen:

 

'k Stont en keek, als een stront in 't Sneeu,

 

Dit gepreek quam mijn door het Trouwen:

 

O die pry! ô die pry! die pry

 

Sag als een Leeu.

 

 

 

6 Ik sey wat Duyvel, en ik swoer,

 

Wat bruyt mijn dese Hoer;

 

Gaet t' Huys, en soentje Moer,

 

Iou eereloose Verken:

 

Wel wat 's hier jou verbruyde Trijn?

 

Ga ik te bier, ik moeter weer voor werken:

 

 

[p. 241]

 

Want ik drink, want ik drink, ik drink

 

Niet als van 't mijn.

 

 

 

7 Maer nu, soo leef ik we'er gerust,

 

Begin met nieuwe lust,

 

En heb mijn brant geblust

 

Met eenen Vrouw, ja Vrouwen:

 

Maer Helaes! wat een swaer verdriet!

 

'k Sag mijn Trijn in de aerde douwen:

 

Maer de Kan, maer de Kan, de Kan

 

En sag ik niet.

 

 

 

Weest wellekom nob'le Toebak,

 

Gy Hebt soo lang gemak

 

Gehouwen in mijn sak;

 

En gy ô waerde Pijntje!

 

In hoe lang sag ik jou niet hier,

 

Draegt doch rou, om mijn waerde Trijntje,

 

O Toebak, ô Toebak, Toebak

 

En beste Bier.

UYT.