Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

Geboorts-vermaning,
aen de
deugt-begaefde Juffr. M. L.

Stemme: O nacht! jaloerse nacht.

C Alliope bedout mijn veder met een droppel,
Van d' Hypocreensche-vocht; die van Parnassus vloeyt;
Op dat ik voor een Nimph, een Eer-dicht t' samen koppel,

[p. 215]

 

Eer my het leven wort door Atrop af-gesnoept.

 

 

 

2 Vergunne Amira, vergunne, dat ik heden

 

In schaduw van u gunst, ootmoedig neder-sit:

 

Niet om u schoonheyts glants, van lit tot lit t' ontleden;

 

Maer u Geboorts-vermaen, dat is mijn ooge-wit.

 

 

 

3 Terwyl gy van der jeugt, toogt uyt Eratoos Borsten,

 

De gulde-droppelen van 's Hemels soete melk:

 

Soo schijnt nu mijn gemoet naer u welvaert te dorsten,

 

Dat gy moogt worden sat, uyt Christi VVonde-Kelk.

 

 

 

4 Laet Liefd', Geloof, en Hoop, noyt in u hert versterven,

 

Schoon dat den ouderdom u ted're jaren rekt:

 

Op dat u sterflikheyt, 't onsterflijk mach be-erven,

 

Als gy van d' Eng'len-stem sult worden opgewekt.

 

 

 

5 't Is waer dat door den tijt uw leven sal verslenschen,

 

Gelijk een Lentsche-bloem door Deleus hit geteelt;

 

Maer al vergaet het lijf der sterffelijke menschen,

 

Een deugt-begaefde ziel op yeders tonge speelt.

 

 

 

6 Dies stulpt (beleefde Maegt) het licht niet onder 't schepsel,

 

Dat in u jonkheyt met vergode stralen brant:

 

Mits gy gesogen hebt, soo deugt-bekroonden Tepel,

 

 

[p. 216]

 

Als oyt de gulde-Son bescheen in Nederlandt.

 

 

 

7 Niet dat ik flikkeflop, gelijk een Venus-janker;

 

Die teere Maegden lokt, om 't not van minne-lust;

 

Waer door de Ziel verteert, gelijk het vleesch door kanker,

 

Soo haest hy heeft sijn harts-begeerlikheyt geblust.

 

 

 

8 Maer 'k lief u uyt natuer, gelijk Apol sijn Suster:

 

Om dat gy soo bemint de ware witte deugd';

 

Want die soo leeft, als gy, leeft na de Ziel geruster,

 

Als die, die wel-lust heeft in d'ydele werelts vreugd'.

 

 

 

9 Groeyt voort, en voort in deugt; maer niet als Ceres halmen,

 

Die in den Somer groen, doch 's Winters staen verdort;

 

Maer als een Lauwer-boom, of als de Maegde-Palmen,

 

Op dat gy eeuwig groen, hier nae bevonden word.

 

 

 

10 Den Hemel u bedouw', en zy u steets genegen,

 

Ia trek soo lang gy leeft sijn gunst noyt van u af,

 

En als hy u begaeft met tijdelijken segen,

 

Soo denkt eens 's jaers aen hem die u dit eer-digt gaf.

 

 

 

11 Vaert wel mijn Amira, telt menichte van jaren,

 

In lust, in rust, en in vernoeging' van 't gemoet:

 

En soo gy wort bestormt van 's werelts woest baren,

 

 

[p. 217]

 

Volhart in Liefde, als u minste Dienaer doet.

J. Volhart.

Volhart in Liefde.