Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

Herders-klacht.

Stem: O! Kersnacht schoonder, &c.

ACh! Laura Lief, staekt u wreetheden,
En hoort na Tyters Minne-beden;
Hebt deernis met sijn droef geween;
Of is u hert als Diamanten,
Of is 't versteent, aen alle kanten,
Gelijk een harden Keysel-steen.

[p. 206]

 

2 Was 't als een Steen, 't was te bewegen,

 

Want die verslijt wel door regen;

 

Maer Lauraes hert beweegt haer niet,

 

Door smeken, vleyen, bidden, klagen,

 

't Geen ik aen haer doe alle dagen:

 

Noch door de tranen die 'k vergiet.

 

 

 

3 Ach! Laura Lief, toont doch medoogen;

 

Aensiet hoe maeg'r, en hol van oogen,

 

V Tyter vleysch, en bloet verteert:

 

De oorsaek kunt gy licht'lijk raeden,

 

Om dat gy Tyter gaet versmaden,

 

En niet sijn trouwe Min begeert.

 

 

 

4 Vaert wel dan Laura, ik moet suchten,

 

En droevig van u af gaen vluchten;

 

Nu gy mijn liefde soo versmaet,

 

Wil ik het steets gebroet verlaten,

 

En alle Vrouwen dood'lik haeten,

 

En nemen aen een Herders staet.

 

 

 

5 En gaen in naere Wildernissen,

 

Om dat ik moet mijn Laura missen,

 

 

[p. 207]

 

En doolen als een Balling voort,

 

Door Bosschen, Bergen, diepe Dalen,

 

Tot my de bleke doot komt halen;

 

Of een wreet Monster my vermoort.

 

 

 

6 Als dan mijn lichaem is verscheyden,

 

Sal u mijn bleke schim geleyden,

 

Gelijks' in 't leven heeft gedaen:

 

Mijn geest sal voor u oogjes waeren,

 

Niet om mijn Laura te vervaeren;

 

Maer om haer noch ten dienst te staen.

 

 

 

7 Sal dan mijn Engels hert niet wroegen?

 

Of baert mijn doot u ziel vernoegen?

 

Komt Laura helpt u Slaef in 't Graf:

 

Nadien ik u niet mach genieten,

 

Sal my geen doot, hoe wreet verdrieten,

 

Om dat ik u noyt oorsaek gaf.

J. Volhart.

Volhart in Liefde.