Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 170]

Aen juffr.
mee-juffr. B. A.

Toon: La mervillies.

WAnneer sal eens de smert
Die mijn staeg knelt in 't hert,
Verwonne zijn?
Tot nieuwing van me vreugt,
En vlugt mijns pijn?
Die schijnt in ongeneugt
Te glo'en,
Met smert te vo'en;
Die als een vlam me vreugt verdelge, van
Wanneer u goetheyt,
My door de soetheyt
Van u we'er-min, tot vreugt verwekke kan.

[p. 171]

 

2 Ik sal mijn yver doen

 

Om u met smaek te vo'en,

 

Tot u vermaek.

 

En my: verwonne leet,

 

Op dat de smaek

 

(Vw's soet) mijn smert bekleet:

 

Indien

 

't Niet kan geschi'en

 

Door 't losse lit, of uytting van me Pen:

 

Soo kond gy denke,

 

't Sal me niet krenke,

 

Door dien de wil is goet, (maer 'k) niet en ken.

 

 

 

3 'k Wens dat de vreugt uw's soet,

 

Die mijn niet treure doet,

 

Staeg winne; en

 

Dat die u haet, of mijn,

 

Haer selve schen:

 

Ik weet wel datter zijn,

 

Die naer

 

Een anders maer

 

 

[p. 172]

 

Staeg haken, die strekt tot haer achterdeel:

 

Ey! (laet u segge)

 

Me Pen wil legge,

 

Maer wacht u, want daer zijnder noch soo veel.

C. V. O.