Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 150]

Celadons
minne-klachte.

D It is de Bron, daer Ariaem sou beyden:
ô Rampen wreet! wat sien mijn oogen daer?
Lief Ariaem, heeft ons de doot doen scheyden?
't Is meê mijn tijdt, want ik moet volgen haer.

Of heeft de slaep mijn Ariaem bevangen?
De slaep? ô neen! mijn Ariaem is doodt.
Sy maekt my 't spoor, en geeft my vrye gangen:
ô Ouders wreet! die ons bracht in de noot.

Komt nu Atrop, en wilt mijn leven korten;
Snijt af den draet, want 'k haet, en vloek den dag,

[p. 151]

 

(Of 'k sal dees Romp, in dese Bron gaen storten)

 

Al lang genoegh geleeft met swaer geklag.

 

 

 

Sagt Celadon, hoort gy u Bruyt niet suchten?

 

LiefAriaem, vertoont u Oogen-Son:

 

De nevel-wolk, of droefheyt wilt doen vluchten,

 

En siet my aen, ik ben u Celadon.

 

 

 

Ariaemspreekt flaeutjes.

 

Is 't Celadon, die my sal gaen begeven,

 

En vluchten sal, om d' Ouders haer ontrouw'?

 

Celadon.

 

't Is Celadon, die in u doodt, noch leven

 

Begeven sal, noch scheyden van sijn Vrouw'.

 

 

 

Ariaem.

 

Ha Celadon! mach ik die reên vertrouwen?

 

HaCeladon! Mach ik daer vast op gaen?

 

 

[p. 152]

 

Ha Celadon! sult gy belofte houwen?

 

Soo sult gy my, doen van de doot op-staen?

 

 

 

Celadon.

 

Eer sal de Lucht vol staen met Kooren-aren:

 

Eer sal de Son in 't Oosten onder-gaen:

 

Eer sal 't Aerdrijk verwisselen in Naren;

 

Eer Celadon, Ariaem doet ontrouw' aen.

 

 

 

Ariaem.

 

Waer sullen wy mijn life dan samen swerven?

 

Waer sal Ariaemnoch gaen met Celadon

 

Mijn Bruydegom mochten wy t'samen sterven,

 

Ons Zieltjes hier op-offeren de Goôn?

 

 

 

Celadon.

 

Mijn waerde Beeld, ik sal een Graf-steê bouwen,

 

En sal ons dood aen yder doen bekent;

 

 

[p. 153]

 

Tot ons onschult een Vaersje daer in houwe,

 

Dat yder 't leest, wie dat hier komt ontrent.

 

 

 

Ariaem.

 

Komt hier mijn ziel, ik sal mijn liefje helpen,

 

Tot is voldaen het werk van onse rust-

 

Plaets; daer Fortuyn haer rampen-vloet sal stelpen,

 

En daer Atrop de Lamp ons levens blust.

 

 

 

Celadon.

 

't Is al volbrocht, Lief 't Autaer is geheeven,

 

Siet daer het swaert, dat ons verlossen sal,

 

Tot spijt voor die, die ons benijdt, rust 't leven

 

Ons Ouders beyd, die ons bracht laes ten val.

 

 

 

AriaemDoor-steekt haer selfs.

 

Siet daer mijn Lief, dat is u voor-getreden,

 

ô Godt! ontfangt mijn ziel doch in u Throon.

 

 

[p. 154]

 

Celadon Doorsteekt hem mede.

 

'k Volg u mijn Bruyt, mijn ziel leeft nu in vreden;

 

Godt geeft ons t' saem een eeuwig Lauwer-kroon.