Amsteldamsche minne-zuchjens

op verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt

[AMarilli, waer heenen]

Stemme: Amarilli mia bella.

AMarilli, waer heenen,
De daagjes van u lent,
Die zijn verdweenen,
Eer gy u blompje kent,
ô Bosch-godin gaet niet meer eensaem treuren
Kiest nu een ander leven,
Wilt u begeven,

[p. 196]

 

Ter wijl 't u mach gebeuren,

 

Amarilli, Amarilli, Amarilli, een te keuren.

 

2   Coridon u woortjes

 

Zoo weelich rollen heen,

 

Mijn harte-koortjes,

 

Die snaartjes speelen neen,

 

U fluytje lokt maer 't vlugge vinckjes ooren,

 

U loose knipje speuren,

 

'k Wil liever keuren,

 

Dat deuntje noyt te hooren,

 

Want gy sout my: want gy sout my,

 

Want gy sout my licht bekooren.

 

3   Neen Amaril springht weenen,

 

Of al te droeve uur,

 

U voor de scheenen,

 

Gy klaeght het u partuur,

 

Wie klaeght gy t als gy eensaem loopt te dwalen?

 

Klaeght het de doove winden,

 

Of aen de linden,

 

Die u in all' u qualen,

[p. 197]

 

Amarillli, Amarilli, Amarilli noyt onthalen.

 

4   ô Stoockertje van 't Minnen

 

Dees harder is gewondt,

 

Gy rolt zijn zinnen,

 

Dit hoor ick uyt zijn mondt,

 

In 't vrye bosch gaat 't Nachtegaaltje neuren,

 

In 't fuyckje al de vissen

 

't Vry beeckje missen

 

Dat zouw my oock gebeuren,

 

Amarilli, Amarilli, Amarilli te betreuren.

 

5   Ach al te eensaem wesen!

 

Wat heuning-zoete mondt,

 

Kan 't hert genesen,

 

Dat noyt zijn weergaa vond,

 

Ach Engelin alleen genoeg geslapen!

 

Laet u doch eens bewegen,

 

Weest my genegen,

 

Die tot een van u knapen,

 

Amarilli, Amarilli, Amarilli ben geschapen.

Wt liefde,