Amsteldamsche minne-zuchjens

op verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt

[p. 31]

Pastorael. Bellarande singt.

Stemme: 't Vinnigh Stralen.

WAer toefje waerde Clorimont.
En laet u Bruyt verlangen,
Verlangen na die soete stont
Dat ghy my sult ontfangen.

[p. 32]

 

2   Ontfangen tot u Bruyt en vrouw

 

Met suijckersoete kusjes

 

En knoopen so de Echte trouw

 

In op gehoopte Lusjes.

 

3   Ach Hemel! sal die soete stont,

 

Eer Langh niet sijn voor handen,

 

Wanneer wy sullen mont aen mont

 

Ons zieltjes 't saem verpanden.

 

4   Dra Echo, op, met alle vlijt

 

Gaet bootschapt mijn beminde:

 

Dat hy my hier, als 't is geseyt,

 

In 't Elsenbos sal vinde.

 

5   Al waer ick Myrth en Lauwerier,

 

Met Bloempjes soet doormengel

 

En tot sijn eer en mijn plasier,

 

Een Bruygoms Kransje-strengel.

[p. 33]

 

Sy spreeckt.

 

MY dunckt ick hoor ghesangh gins achter d'Ypre-Boomen,

 

Wiens schaterend' geluyt, door d' Echo inde stroomen,

 

Een soete weergalm geeft, de klanck comt dichter by,

 

Wie of het wesen mach? ick schuylme wat ter sy.

[p. 34]

 

Sy siet hem aen comen en Spreeckt:

ACh, 't is mijn Bruydegom, nu is mijn vreught genaeckend',
Mits hy in mijn gemoet het droef gepeyns wegschakend'
Herschept het soetste soet, mijn hertje danst en springht.
Maer sagjes Bellarand om luystren wat hy singt.