De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser
(1736)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 92]
| |
Stem: Als 't begint.
O Minnelust en korte vreugt,
Och waer is nu mijn jonge Ieugd,
Mijn Eer mijn alderwaerdste pand,
Leyd nu geworpen in het sant
Een die mijn bloemtje heeft geplukt,
En van mijn steeltje heeft gerukt,
Die houd of hy mijn niet en kend,
Nu hij mijn schandelyk heeft geschend
Of is 't aen u groote goed dat gy draegt,
waerom hebt gy mijn dan behaegt,
En van te vooren dan niet bedogt,
Eer gy mijn hebt ten val gebragt,
Heb ik u tot een val gebragt,
Och och dat heb ik nooit bedagt,
Heb ik het Roosje van u ontfaen,
Den Rooseboom die is blyven staen.
't Is waer den Boom is blyven staen,
Maer 't Maegden Roosje hebt gy ontfaan,
Dat was mijn eer mijn beste rood
Gestolen uit mijn maegde schoot
wel waerom liet gy mijn begaen?
En hebt gy 't alles niet toegestaen,
Het spreekwoord sey mijn zoete kind,
Versind een saek eer gy begind
Mijn lief eer gy zo verre quam,
Dat gy mijn Maegde Roosje nam,
Ik was door de liefde zo zeer verblind,
Dat ik mijn eertje niet heb gekend
| |
[pagina 93]
| |
wel heeft het u dan zo behaegt,
wel waerom dan over mijn geklaegt,
wel waerom mijn ten toon gebragt,
Dat ik u schandelyk heb verkragt.
Om dat gy mijn ter zijden gaet,
Van droefheid word ik desperaet,
die mijn wel eerde waer ik quam,
en die mijn in zijn armen nam.
mijn lief en slaet geen woorden agt,
die men spreekt op het bedde sagt,
of voor de altaer van de min,
die gaet verkeerde wegen in
mijn lief staekt u droef getraen,
want onse saek is afgedaen,
Mijn ouders willen het niet verstaen,
Dat ik met u zou trouwen gaen
Daer is u Vader met'er daet,
't wil zyn een man van hoogen staet,
Op Snyders Tafel is hy wel eer,
Geworden so een grooten Heer
En uwen Moeder met ootmoet,
Die smorgens kreeg haer eerste groet,
Als zy ging melken met haer Iok,
Ontmoeten haer dien Kok
Oorlof Maegdekens met'er daet,
Die nog u Bloemje cierlijk staet,
Maer u voor zo een plukker wagt,
Die dan het mooiste Bloemtje niet agt
Adie mijn afgescheyde Bruid
Maer eer nog mijn Lied besluyt,
't Is door mijn ouders hoogen moed,
Dat meenig soet lief scheyden doet
Ik afgescheiden Bruidegom,
Ik ga verkeerde wegen om,
Maer die op menschen statelyk bout
Hem op een losse grond betrouwt
|
|