De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser
(1736)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 77]
| |
stem, heele winterse &c
AG wat heb ik bedreven!
Ag wat droeviger leven,
heb ik arreme knegt,
Og hoe waer ik zo slegt,
Mijn geldje verbruid,
dat tot een duit
En nu zo moet ik lopen,
als een snoo schavuit.
Toen ik eerst quam uit inje
't was als ik beminje
Elk een was mijn vriend,
Maer meest om mijn splint
Zy streelde mijn klaer,
't was hier en 't was daer
zo lang tot dat mijn pojer
heel verfasel waer
't was welkom heertje
gy stinkt na het teertje,
Dat ruik ik so graeg,
Maer o droevige plaeg
Een kort tijd daer naer
was 't weg foey ver haer
Ik mag de teer niet ruike,
Foey wat stinkje raer
Men zoende en streelden,
Men danste en speelden
Op Bas en Fiool,
In Vrouw Venus school
Men dronken met kragt
By dag en by nagt
Zoo lang tot al mijn geldje
ten eind was gebragt.
Nu zien al mijn vrienden
die mijn voor desen dienden,
Mijn aen met de nek
houwe mijn voor de gek,
Ik heb geld nog brood,
En gansch naekt en blood,
Nu wil mijn niemand helpen,
In mijn groote nood.
De hoertjes en waerdinne,
die eerst riepen kom binnen,
Roepen nu passeer,
de Linie al weer
Voor ses seven jaer,
daer moet gy dat 's klaer,
Nu weer aangeloven,
lieve soete vaer.
Ag zielverkoopers jantje,
ag alderliefste mantje,
help mijn van de wal,
Want ik muf hier dog al,
mijn hert is mijn flou,
Van honger en kou
Og ik moet weer na inje,
ik sterf van rou
Oorlof Slapetoutjes,
mijd dog zulke vroutjes
Van die ligte slag,
So en hoefje niet ag
Als ik nu weer doe;
Schoon dat gy 't zijt moe,
Na oostinje varen,
siet wat beter toe
|
|