|
| |
| |
| |
| |
Een droevig Liedt, van een Juffrouw, en een edelmans Zoon die haer Beminde, en om 't Geloof moesten scheyden.
Voijs: Waar is 't fortuyn nu ras.
Die onder u staen met een dommen zin
Van haer Matres om eens bemind te zijn,
Verstand en zin verliesen 't leven,
Een Iuffrouw schoon en eel
Buiten Borg worty de schoone Stad,
Sy was seer magtig rijk van geld en schat,
Van haren Vader boven al bemind,
Haer moeder was eerst overleden,
| |
| |
Een Wees van twintig Iaer.
Haer schoonheid en verstand:
Blonk door het gantsche land;
want haers gelijk was in geen Koninkrijk,
Zy wierd zeer jong versogt een houwelijk,
Die schoon Godin ten fleur,
Had menig Vryer en Serviteur,
Die haer beminden en karresseerden,
Een jongman kloek van moed,
schoon edel rijk van goed
beminde dese Iuffrouw principael,
Hy was geleerd en sprak verscheynde tael,
Hy had haer drie jaer gevrijd,
Met hart ende ziel ende getrouwigheid
maer kon van haer geen troost verwerve
Sal noit mijn hert en zin,
Bewegen tot liefde van u persoon,
Al had gy meenig duisend goude krone,
Is Rooms gesind en ik Gereformeerd,
Dat sal mijn vader noit gedogen,
Mijn lief ik barst van spijt,
Dit woord mijn hert door snijd!
Is dit de troost van mijn lieve Iuffrou,
Om het geloof dat breekt noit geen trou,
'k Sweer by den Hemel klaer
Is 't dat gy trouwt met een ander minnaer,
ik zal het aen mijn leven werken,
Dees Iongen heer verstoord,
Schier in zijn min versmoord,
Verlaet zijn lief en trekt zo uyt het Land,
Neemt onder Vrankrijk dienst voor Luitenant
Na de tijd van twee jaer,
met een ander minnaer sou trouwen,
| |
| |
Wiert hy toornig en gram,
Hy kommandeert wel veertig Ruiters kloek,
Hy deed'er veel te Paerd en veel te voet,
Tot dat sy quamen aen 't Casteel subijt,
Daer zijnen lief met haer beminde saten onder trou,
Dat bragt haer in den rouw
In 't midden van de nagt,
Trok hy in de poort met magt,
Hy gaet terstond in 't midden van de Sael,
en in sijn hand een vervloekte blanke stael
Daer hy die schoone blom,
aldaer sy sat met haren Bruidegom,
Hy sprak haer aen geheel verbolgen,
Gy wist ik het wreeke sou
Gaen koelen met het bloed
Van uwen Bruidegom en Serviteur,
daer gy voor mijn sluit uwes herten deur,
En schoot haer Bruidegom voor haer voeten neer,
Nu zal ik u ouden Vader leeren.
Sy valt voor hem daer op de knien blood,
De tranen vlieden op de wangen rood,
Spaerd dog mijn Vader lief,
Houd mijn voor u dienstmaegt en gerief,
hy als een Leeuw had geen ontfermen,
Mijn minnelust die moet nu zijn gehoed,
Al was gy een Princes in Edel bloed,
Nu had onteerd als een Tyran O schant
Toen heeft hy haer jonk hert doorsteken
daer stroomde met'er spoet.
Doen hy haer had verkragt,
toen roofden hy veel kostelijk Iuweel,
Hy sloot de deur en venster van Casteel,
toen stak die bose Tijrant
| |
| |
vier hoeken in den brand,
Maer God die sal het moorden wreeken,
Maer God die al het quaed,
Want door het vliegen van de felle brand,
Raekte in roer terstond het gansche land,
en veel soldaten quamen op de been,
Die haer vervolgden en kregen,
De moorders klein en groot.
En schikt u tot de deugt,
Want 't brengt veel lijden in,
Want 't vryen is zeer zoet in het begin
eer dat verkeerd de kans,
Want siet de liefde baerd groot lijden,
Hoe is de Mensch verblind,
Die hem niet wel versind.
|
|
Auteursrechtvrij
