De Amsterdamsze gaare-keuken

[p. 75]

Een Nieuw Lied, van een bedrogen Minnaar en Minnares.

Stem: ô! Holland Schoon, enz.

Wat baert de Liefde al droefheid? Gelyk hier is gebleken, Hoe dat een Koopmans Zoon met vlyt, door Liefde was ontsteken, Al op een dogter jonk en schoon, Lieftalig en fraei van perzoon, daer ging hy by uit vreijen En deze maegt verleyen.

Hy sprak de maegt met reden aen, Och Lief komt myn te bate, Ik ben om u in druk belaen, Ik zal u nooit verlaten; Komt myn te hulp door Liefde zoet, Ik ben een Koopmans Zoon met goed, Genoeg om van te leven, Lief wilt myn niet begeven.

Ik ben een teere ionge maegd, Ik heb niet als myn eere, Daerom tot myn geen liefde draegd, U vader zou 't niet conzenteeren, U moeder zou het niet toe staen, Dat wy zouden te trouwen gaen; Gy zoekt my te bepraten En dan weer te verlaten.

Och neen myn alderliefste vrouw, Ik zal u nooit verlaten, Daer is een goud Orlogie op trouw, myn Ouders zal ik wel beprate; Daer is een brief al met myn bloed, Dat ons zamen verbinden doed, Te leven met verblyden, Tot ons de dood komt schyden.

Ik neem u trouw en ben bereyd, Om met u

[p. 76]

 

zo te leve; de Ionkman was hier door verblyd, Heeft haer een kus gegeve; Zy leefden t'zamen met genugd, de Maget wierd van hem bevrugd; Hy gaet zyn Ouders vragen, Te trouwen met behagen.

 

 

 

Och myn beminde Vader vroom, Wou gy myn laten trouwen, Ik heb een dogter, jong en schoon, Gebragt in groote rouwe; daer toe is sy van myn bevrugt, laet ons nog trouwe met genugt, dan leven wy in eere, Wilt het maer consenteere.

 

 

 

dat doen ik nooit of nimmermeer, dat gy de maegt zult trouwen, U moeder dan ook niet begeer, Te trouwe zo een vrouwe! Ik zeg dat gy van stonden aen, de maegt zult verlaten gaen; Gij brengt ons geslagt in schanden, Gy moet na vreemde landen.

 

 

 

Zyn ouders dwongen hem terstond, Na Curasou te varen; Och Vader als het wezen moet, Hoord dog na myn verklaeren; laet dog myn lief komen aen boort? Och Vader myn beede verhoort, Myn hert dat schynt te breken, laet ik myn lief dog spreken.

 

 

 

de Vader sprak door u begeer, Zult gy u lief nog spreken, Maer trouwen zult gy nimmermeer, Zyn hert dat scheen te breken; Zyn lief die quam bij hem aen boort: de moeder was hier door verstoort, Met groote nyd ontsteeken, Zij sprak ik zal het wreken.

 

 

 

Ziet hier hoe liefd' ter herten gaet, Van deze twee bedrijven: Adieu lief ik sweer met 'er daed, Ik u getrou zal blijven; schoon dat mijn ouders ons scheiden doed, 'k Zal haest weer komen met 'er spoed En leven dan in vreugden, Als twee liefjes vol deugden.

[p. 77]

 

Vaert wel Ionkman dan met 'er spoed, 'k Zal mijn daer op verlaten, denkt dat ik draeg u vlees en bloed En liefde boven maten: Ik zal u blijven zeer getrouw, als een deugd en eerbare vrouw: Eer ik myn eer zou verliezen, liever zou ik de dood kiezen.

 

 

 

Zo schijden deze twee van een, Hy is zo heen gevaren En liet zijn lief zo in geween, In droefheid en bezwaren: Zijn Moeder hoorde dit gerugt, dat deze Maget was bevrugt, Met nijd was zij ontsteken En dagt ik zal het wreken.

 

 

 

de Moeder kogt een Iongman om, Om de dogter te bedriegen, Op dat haer zoon op deze blom, Niet meer en zou verlieven; 't Geschiede na een korten tijd, dat die Ionkman door snood practijk, dees dogter quam verleijen, Om uit plijzier te reijen.

 

 

 

Als hij de Maegd had uit de stad, Zo ging hij haer schoffeeren, Zij aen hem om genade bad En wilt myn niet onteeren? Neemt liever myn leven met spoed, Eer dat gy myn dees schand aen doed, Wilt myn hert afsteken, Om u gemoed te wreken.

 

 

 

Klagen en smeken was om niet, Het mogt 'er al niet baten En doen zijn wille was geschied, So ging hy haer verlaten: de maegd berst met dees woorden uit, Ryd weg, rijd weg jou snoode guit: de Moeder ging hij 't verkonden, Hoe hij haer had geschonden.

 

 

 

de maget nam terstond de vlugt, Sij vreesde voor de schanden, daerom zo deed zij meenig zugt; Haer lief quam weer te landen; Sijn Ouders heeten hem wellekom, Hij dagt te wezen Bruidegom; Och! Vader hoog verheven, Waer is mijn lief gebleven.

[p. 78]

 

Ik weet niet waer zij is beland, Of waer zij is gebleven, Zij heeft gedaen een groote schand, Boelagie heeft zij bedreven: de Zoon die ging met goed beleid En vraegde na 't regte bescheid; Een Buurman die 't hem zeiden, Waerom hij droevig schrijden.

 

 

 

de Zoon die wierd van liefde krank En moest de dood bezuuren; de Moeder misten haer verstand; de Vader ging 'er om treuren En zag zijn Vrouw in deze nood, dat zij moest sterven de dood: Helaes wat zal ik maken, laet myn de dood ook smaken.

 

 

 

de dogter krijgt een Ziekte groot En quam van rou te sterven, door de droefheid die zij genoot, Zugten zij meenig werven, Alom haer lief die zij bemind En zo van herten was gezind, Moest zij veel smerte dragen, al in haer jonge dagen.

 

 

 

Ionkheid neemt hier een spiegel aen En ook gy Ouders meden: Siet wat de liefde heeft gedaen En de hoogmoedigheden: Gij Ouders laet Trouwen u Kind, Als zij door liefde zijn verblind: laet haer den Egt bekleden, So leeft gij dan in vreden.