De Amsterdamsze gaare-keuken

Oostindies-Vaar beklag.

Stem: Heele winterze, enz.

Ach wat heb ik bedreven! Ach wat droeviger leven; Heb ik arreme knegt; Och hoe waer ik zo slegt! Myn geldje verbruid En dat tot een duit En nu zo moet ik lopen, Als een snoo schavuit.

Toen ik eerst quam uit Inje, 't Was al ik beminje, Elk een was myn vrind, maer meest om myn splint, Zy streelden myn klaer, 't Was hier en 't was daer, Zo lang tot dat myn poejer, Heel verfazelt waer.

't Was wellekom heertje, Gy stinkt na het teertje, dat ruik ik zo graeg, Maer ô droevige plaeg! Een korten tyd daer naer, Was 't weg foei verhaer, Ik mag de Teer niet ruiken, Foei wat stinkje naer.

[p. 74]

 

Men zoende en streelden, Men dansten en speelden, Op bas en phiool, In vrouw venus school; Men dronk 'er met kragt, By dag en nagt, Zo lang tot al mijn geltje Was ten eind gebragt.

 

 

 

Nu zien al myn vrienden, die myn voor deze dienden, myn aen met de nek, houwe myn voor de gek; Ik heb geld nog brood En gantsch naekt en bloot; Nu wil myn niemand helpen, In myn groote nood.

 

 

 

de hoertjes en waerdinnen, die eerst riepen kom binnen, roepen nu passeer, de linje al weer; Voor zes of zeven jaer, daer moetje dat 's klaar Nu weer aen gelove, Lieve zoete vaer.

 

 

 

Ach! Zielverkoper Iantje, Ach! alderliefste mantje, Helpt myn dog van de wal, Want ik mus hier dog al; Myn hert is myn flouw, Van honger en kouw, Och! ik moet weer naer Inje, Of ik sterf van rouw.

 

 

 

Oorlof Sjappetoutjes, Myd dog zulke Vrouwtjes, Van dat ligte slag, Zo en hoefje niet ach! Als ik nu weer doe, Schoon dat gy ;'t zyt moe, Na Oostinje te varen, Ziet wat beter toe.