De Amsterdamsze gaare-keuken

[p. 72]

Vrysters klagt.

Stem: Tien pond snel.

ACh wat moet, Ik helaes verdragen,
Ik arme bloed, Mag met regt wel klagen,
Dat ik ben, ô spijt! myn lieve Vryer quijt.

Daer ik staeg, Mee zo meenig trantje
Dee bij nagt en daeg: Ach dat lieve Iantje;
Is nu aen een kant, Hij is na 't warme Land.

Krauwelaer, Is nu zijn Captijntje;
Ach, die treuzelaer, Dronk zo gaere wyntje,
Rotterdammer Bier, Dat was al zyn plyzier.

Wat heb ik, Meenig bremer hansje,
Wel met hem geslikt, Ach dat lieve Lansje,
Is nu na de straet, Mijn troost en toeverlaet.

Dan bragt hy, Mijn Koek en Carstanje,
Appeltjes daer bij, Van China en Oranje;
Aerdakers en sprot, 't Was zulk een malle zot.

't Was altijd, Komt hier wat in mijn boutjes,
Kind weest verblijd, Gij zult zijn mijn Vrowtje
Ik heb jou zo lief, Weest maer tot mijn gerief.

Ia wel mogt, Dit altyd zo deuren,
Heb ik wel gedogt, Dit zoet tureleuren, Stond my heel wel aen, Maer 't was zo haest gedaen.

Maer gantsch bloed, Och! die lieve drommel
Door dat zoetste zoet, Voel ik zulk gestommel
Onder myn jonk hert Dat baert zulk een smert.

[p. 73]

 

de Rok word Myn, ô lieve jeetje,

 

Van vooren zo kort, dat mijn Moer en Peetje

 

Zeggen altemael, Kind gy word lustig vet.

 

 

 

Maer dat zal, Hem haest openbaren,

 

dat is niemendal, Hij moet 'er voor varen;

 

Man en Vrouw is een, Wy zyn 'er mee te vreen.

 

 

 

Oorlof dan, Amsterdamsze Meisjes,

 

Spiegelt u hier an, dwingt jou weelig vleisjen,

 

doed zo niet als ik, Zo raekt gy in geen strik.

 

 

 

Want als zy, U niet willen Trouwen,

 

Zit gy in de ly Moer moet het kind dan houwe;

 

Maer ik hoop voor 't lest, Altyd het alderbest.