De Amsterdamsze gaare-keuken

[p. 56]

Een vermakelyke Klugt van een Jongman en jonge Dogter.

Vois: Moeder geeft myn eenen Man.

Onlangs op een Avond laet, Schottel bier en broodje, Ging ik wandele langs de Straet, Met myn liefje honing-diefje, digte by een bootje.

Ik had Bachus nat in 't lyf, Zwak gelyk een strootje Toen zo sprak dit jonge Wyf, Laet ons zamen, Zonder schamen Kruypen onder 't bootje.

't Bootje dat lag op de Wal, Schier het onderste boven, Daer wy zamen by geval, Kropen onder, 't Is geen wonder, Wilt my vry geloven.

Ik rolde met dit zoete Lam, Rond gelyk een klootje, Ik haer in myn armen nam, Met een stootje, In het slootje, Zagjes onder 't Bootje.

Houje digt de Wagt die komt, Onder 't holle bootje, 't Is zo lek 't zo lustig pompt, In het bootje, tusschen 't slootje, Onder 't holle bootje.

Wy pompten daer met ons bey, 't water in het slootje: Lubbert die liep in de Weij, Tot hy struikelt En hy duikelt, Met zyn kop in 't bootje.

Lubbert wierd zo byster nat, In het holle bootje, Dat het nat liep langs zyn gat, By den denter, Als een slenter, Onder het holle bootje.

't Meisje hielp hem uit de nood, Onder 't hol-

[p. 57]

 

le booitje, Lag zyn hoofje in haer schoot, Om zyn oogen, af te droogen, Onder 't holle booitje.

 

 

 

Dog dit was wel haest in 't rugt, 't Stoejen onder 't bootje, Van dees liefjes met genugt, Die te garen, Vrolyk waren, onder 't holle booitje.

 

 

 

Wagt u dat u niemand ziet, Onder 't holle bootje, Dan zingt men daer van geen Lied, Wilt gy snoepen, Wilt niet roepen, onder 't holle bootje.