De Amsterdamsze gaare-keuken

Vryagie tusschen een Jonkman en een Jonge Dogter.

Vois: Van de Quezel.

Myn wel beminden, Myn overschoon Godin, Ik zal u vinden, Gy staet 'er in myn zin, Ik bidje hoord myn aen En wilt my niet versmaen, Ik zal u nooit verlaten; Wilt dog myn Trouw ontfaen, Komt my te baten.

Wat komt gy mallen? Uw zoete woorden fyn, 't Is niet met allen, Zy steken vol fenyn Gy zyt myn hertje lief, Als zy hebben 't gerief, Dan is 't jou hoer jou verken, Als zy jou hebben in 't net, Wilt dit aen merken.

[p. 55]

 

Lief uwe reden, Hebben myn hert doorwoond, U schoone leden, 'k Schenk u myn Trouw terstond, 'k Schenk u tot een prezent, Pietje Pylaer is een Vent; Laet ons te zamen leven, Al in den Egten band, Van God gegeven.

 

 

 

Lief slaet u oogen, Op uwen Minnaers hert En wild gedoogen, Helpt myn dog uit de smert, Gy bent myn herte zoet, Voor u zal ik myn bloed, Altyd stellen te panden, daer is een Ring op Trouw, Al van myn handen.

 

 

 

Flora myn Leven, Myn hoop myn tweede ziel, Van God gegeven, Die ik zo waerdig hiel, Speel op Bassen en Fluit, Flora die is de Bruid; Wy zullen zamen paren En danst nog eens in 't rond, Luistert na snaren.

 

 

 

Oorlof voor 't lesten, Gy steedze jonge Ieugd, 'k Raed u ten besten, Trouwt maer in eer en deugd, Neemt u Liefde by der hand, Aen een klaer waterkant, Daer zult gy zien vergaren, De Vogelen in de Lugt, Die ziet men paren.