De Amsterdamsze gaare-keuken

Een droevig Lied, van een Juffrouw en een Edelmans Zoon, die haar Beminden om 't Geloof moest van haar scheiden.

Vois: Waar is 't Fortuin nu ras.

Wat is de Liefde blind, So men beschreven vind, O valsche Min, Hoe zoet is het begin? Die onder u slaven met een domme zin: Vervolgt met veel pyn, Van haer Matres om eens bemind te zyn: Verstand en zin verliezen 't leven, Door de Liefde zoet, Verliezen goed en bloed.

Een Iuffrouw schoon en eel, Woonden op een Kasteel, Buiten Borgworm die schoone Stad, Sy was zeer magtig ryk van geld en schat: Sy was een eenig Kind, Van haeren Vader boven al bemind: Haer Moeder was eerst overleden En zy bleef voorwaer, Een Wees van twintig Iaer.

Haer schoonheid en verstand, Blonk door het gantsche Land, Want haer gelyk was in geen Koninkryk, Sy wierd zeer jong verzogt ten Huwelyk: Die schoon Godin ten fleur, Had meenig

[p. 52]

 

Vryer en Serviteur, Die haer beminde en karresseerden, Maer zy agten 't niet, Lagten om haer verdriet.

 

 

 

Een Ionkman kloed van moed, Schoon edel ryk van Goed, Beminde deeze Iuffrouw principael: Hy was geleerd en sprak verscheide Tael: Hy had haer drie jaer gevryd, Met hert en ziel ende getrouwigheid, Maer kon van haer geen troost verwerven, Al gaf hy haer te pand, Op Trouw een Diamant.

 

 

 

Myn Heer u trouwe Min, Sal nooit myn hert en sin, Beweegen tot Liefde van u perzoon, Al had gy menig duizend goude kroon: Want u Geloof myn Heer, Is Roomsch gezint en ik ben Gereformeert, Dat zal myn Vader nooit gedogen: Adieu voor altyd, Gaet zoekt gy u profyt.

 

 

 

Myn lief ik barst van spyt, Dit woord myn hert doorsnyd: Is dit de troost van myn lieve Iuffrouw, Om het Geloof dat en breekt nooit geen Trouw; 'k zweer u by den Hemel klaer, Is 't dat gy trouwt met een ander Minnaer, Ik zal het aen zyn leven wreken, Nu gy myn versmaed, Siet ik word disperaed.

 

 

 

Dees jonge Heer verstoort, Schier in zyn Min versmoort, Verlaet zyn Lief en trekt zo uit het Land, Neemt onder Vrankryk dienst voor Luitenant: Na de tyd van twee Iaer, So hoord hy zeggen dat zyn Lief voorwaer, Met een ander Minnaer zou Trouwen, 't Geen zyn eel gemoed, Tot wraeklust heeft geboed.

 

 

 

So ras hy dit vernam, Wierd hy toornig ende gram, Hy commandeert wel veertig ruiters kloek, Hy deed 'er veel te Paert en veel te voet: Wel twin-

[p. 53]

 

tig mylen wyd, Tot dat zy quamen aen 't Kasteel subyt, Alwaer zyn Lief met haer beminden, Saten onder Trouw, Dat bragt haer in de rou.

 

 

 

In 't midden van de nagt, Trok hy in de poort met magt: Hy gaet terstont in 't midden van de Sael En in zyn hand een vervloekt blanke Stael; Daer hy die schoone Blom Aldaer zy zat met haere Bruidegom: Hy sprak haer aen geheel verbolgen: O gy valze Vrouw, Gy wist ik het wreken zou.

 

 

 

Nu zal ik myn gemoed, Gaen koelen met het bloed, Van uwen Bruidegom en Serviteur, Daer gy voor myn sluit uwes herten deur, Met lost hy zyn Geweer En schoot haer Bruigom voor haer voeten neer; Nu zal ik u ouden Vader leeren, Dat de Liefde zoet, Word razend en verwoed.

 

 

 

Geen bidden of geklag: de Iuffrouw baten mag, Sy valt voor hem al op haer knien bloot, De tranen vlieten over haer wangen rood; Spaert dog myn Vader lief, Houd myn voor uwe dienstmaegt en gerief, Hy als een Leeuw had geen onfermen, Schoot haer Vader neer En stierf daer in den Heer.

 

 

 

't Za trotze Maget teer, Voldoet dog myn begeer, Myn Minnelust die moet nu zyn geboed, Al waer gy een Princes van edel Bloed: Als hy dit schoone pand, Nu had onteert als een Tyran, o schand Toen heeft hy haer jonk hert doorsteken, Dat haer edel bloed, Daer stroomden met 'er spoed.

 

 

 

Toen hy haer had Verkragt En tot 'er dood gebragt, Toen roofden hy veel kostelyk Iuweel, Hy sloot de deur en vensters van 't Kasteel; Toen stak die booze Tyran, Het Kasteel aen vier hoe-

[p. 54]

 

ken in den brand: Maer God die zal het moorden wreken, Al vlugt hy met schand, Al in een ander Land.

 

 

 

Maer God die al het quaed, Nooit ongestraft en laet; Want door het ligten van die felle Brand, Raekten in roer terstond het gantsche Land; Veel volk quam by een En veel Zoldaten quamen op de been; Die haer vervolgden en kregen En sloegen 't al Dood, De Moorders klein en groot.

 

 

 

Spiegelt u jonge Ieugd En schikt u tot de deugd, Besmet geen Min, Want 't brengt veel lyden in, Want 't vryen is zeer zoet in 't begin: Gy Dogters en Ionkmans, Besluit de Trouw eer dat verkeert de kans, Want ziet de Liefde baert groot lyden; Hoe is de Mensch verblind, Die hem niet wel verzint.