't Amsterdamse rommel-zootje, met verscheyde minne-deuntjes, lief-lockende vrijagie, en treffelijcke harders-sangen, door verscheyde gentile geesten gecomponeert. Met de antwoort op 't Menniste susjen

[Waer mach nu 't Hardertje wesen]

Stemme: La Maurice.

Waer mach nu 't Hardertje wesen,
Die mijn sijn liefd' so vaek voor desen

[p. 25]

 

Met veel getraen,

 

By dees Fonteyn heeft doen verstaen,

 

Wiens Zieltjen met zwaer verdriet,

 

Beladen ick altijdt liet,

 

Al wat hy say, al zijn geschray

 

Kon mijn hertjen bewegen niet.

 

Eens sat ick onder de Bomen,

 

Daer ick mijn Liefjen van verre sagh komen

 

En al sijn Vee,

 

Treurden gelijck het Hardertjen dee,

 

Hy zwierden aen elcken kant,

 

Sijn stafjen schreef in het Sandt,

 

Riep met geklagh,, ach! Phillis ach!

 

Laet ons binden der liefden bant,

 

Maer lacy klachtige woorden,

 

Vluchtige Phillis die 't aenhoorden,

 

Jae liep soo ras,

 

Tot sy hem uyt 't gesichte was:

 

Doen steld' ick mijn neder int 't Velt,

 

Mijn hartjen was heel ontstelt,

 

Het roude my seer, dat ick doen weer

 

Most bedroeven den Jongen Helt.

 

Den Helt wiens luchtige leden,

 

Wackere tonge en fiere seden,

 

Wiens soet gesangh,

 

Stilletjes my tot minne dwangh,

 

Nu leef ick in groote smart,

 

Al blaeckende doet mijn hart

 

Door luyt getier, in 't Vagevier

 

Daer mijn Herder gepijnight wert.

 

Maer ach! d'ellendige Vrouwen,

 

Lijdende, moeten 't by haer houwen

 

't Inwendigh vier,

 

Dat haer gebracht heeft in dangier,

 

Daer dagelijcks in 't gemeen

 

De Herdertjes met geween

 

Klaeghden het leet,, dat liefd' haer deet,

 

Want sy hebbent so langh geleen.

 

Quam hy my om mijn liefde vragen,

 

Zijn groote smart,

 

Haestelijck doen verlichtet wert,

[p. 26]

 

Of herwaerts liefd' hem bedwanck:

 

Maer luyster, ick hoor geklanck,

 

't Is Damon siet, hier in dit Riet,

 

Ick wil hooren sijn droevigh gesanck.