[Laest in 't kriecken van de dagen]
Stemme: Jaques, Jaques, O mijn lieve Jaques.
LAest in 't kriecken van de dagen,
Teegh ick met een soete lust,
Met een Harderin uyt Jagen,
Die Liefde brack doe onse rust:
Jager, Jager, seyd' sy, lieve Jager,
Weest doch met dit Wildt gesust.
Langhs de klare Water-stroomen
Weyden wy doen handt aen handt,
Soetjens by de Will'ge-Boomen,
Jager, Jager, wat is 't soet te Jagen,
Aen het heuv'ligh Duyne sant.
Dees Dauws silv're dropp'len dropen
Nevens 's Jagers soet gevry,
Voorts soo scheen den Hemel open,
Ick docht dit lijckt wel spoockerij,
Jager, Jager, riep ick, lieve Jager,
Door schrick schuyl ick dichter by.
Hoe wy meerder ons vervaerden,
Over d'onverwacht gesicht,
Hoe de Goden meer op Aerden,
Scheenen neer te dalen licht,
Jager, Jager, riep ick, Jager,
Wachtje voor het Guytjes schicht.
Niet had ick dees gulle woorden
Haest ge-endight, of de Throon,
Stont in 't sien, soo stijf met koorden,
't Was sijn Gout, O 't was te schoon,
Jager, Jager, soete lieve Jager,
Dees eer ben ick ongewoon.
Sus riep d'Jager wilt wat stillen,
En besadight jou gemoedt,
Wat sal dit beduyden willen?
Jupijn toont hem als verwoet,
Jager, Jager, och mijn lieve Jager,
Och! hoe koockt mijn warme bloet.
| |
Dit voor ons in als verschenen,
Wy ons doe verstouten wat,
Daer te treden, maer verdweenen
In dees kostelijcke schat,
Jager, Jager, wel mijn lieve Jager
Siet de Jager nam sijn honden
Met veel kromme sprongen weyts,
Heeftse t'samen vast gebonden,
Wacker aen sijn stijve leyts:
Jager, Jager, sacht mijn lieve Jager,
Ghy doet veel te veel bescheyts.
Na dit langh en jachtigh draven,
Hebben wy ten lesten siet,
Gekomen in behouwen haven,
Vertelde wat ons waer geschiet,
Jager, Jager, sprack ick, lieve Jager,
Wat ist oock een soet verdriet.
Of u Prins dees Tooverijen
Oock ontmoeten in dit dal,
Wilt van 't spreecken u doch mijen
Anders heeft het slot noch val,
Jager, Jager, seyd' ick, lieve Jager
'k Ben 't die by u rusten sal.
|
|
Auteursrechtvrij