't Amsterdamse rommel-zootje, met verscheyde minne-deuntjes, lief-lockende vrijagie, en treffelijcke harders-sangen, door verscheyde gentile geesten gecomponeert. Met de antwoort op 't Menniste susjen


[Ras Laura laet u Schaepjens] Stemme: Verdwaelde Koninginne, &c. RAs Laura laet u Schaepjens Ootmoedigh buygen neer, Voor d'Eelste van u Knaepjes Bewijst Camillis Eer, Daelt haestigh af voor d'Harders straf, 't Staet u soo vry als Phillis, En schenckt de glans,, u Maegden-Krans Aen 't Hardertjen Camillis. Maer Phillis die versinter En nae Camillis staet, Indien sy krijght Garinter 'k Weet s'haer genoegen laet Soo 't Houw'lijck stil,, staet van Camil, Hoe sal Garinter weijen,
[pagina 13]
Doch dat geluyt,, darft nu schoon uyt, Philis sal u geleyen. 'k Sie Camil aende Beeckjes, In Lauraes hartje graegh, Toont lieve Minne-treeckjes, Dies duyckts' achter de haegh, Camillis hoort,, het soet accoort, Op mijn dry-stemmigh Rietjen: Blaest dit gehoor,, Camil in 't oor, Echo, mijn Minne-Liedtjen. Camillis ach ! mijn Engel, Mijn Son, mijn Dageraet, Ick 't hart en Ziel vermengel In 't over-braeff gelaet, Mijn waerde Helt, Ach! Laura smelt, En zwemt door duysent Lonckjes, 'k Voel mijn gemoedt,, vol grilligh bloet, En jeuckerige vonckjes. Als d'heuchelijcke Boomen, Dacht om mijn Lieff Camil, Quam smaeckelijck in 't droomen, En graegh in 't sluym'ren vil, Wat vreught soud zijn,, dat Camil mijn Scheen vriendelijck t'omarmen? En Lauraes lust,, eens wert geblust, Door haer Camillis Armen. Uyt d'een in d'andere Krijgh.