Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez


Toon: Hey wat hoordmen, &c. WIe sou oit dit kunnen dencken Dat de liefde zoo myn hert, En gemoet zou kunnen krencken, Ja vervullen met een smert, Ach! een smert niet om te lyden, Ach! een droef heyt al te groot, Die noch door verlangh van tijden My zal brengen tot der doot.
[pagina 194]
2. Ach! wat zyn al zwaare rampen My bejegent, doe 'k de Maan En veel flickerende lampen Uyt den Hemel op sagh gaan, Ach! wat quam myn in de zinnen Ach! wat heeft myn breyn verdooft, d'Oorsaeck die my vreucht kan winnen Die ik eeven had gerooft. 3. 't Was de droef heyt en elende Die ick om myn schoonste leé, Toense 's morgens vroegh zigh wende En niet hoorde na myn bee, Doen ick haar gelijck verbolgen
[pagina 195]
Door de droef heit machtich fel Als ontsinnich gingh vervolgen Heel belaaden met gequel. Doch 'k hoop geluk Naa dese druk.