Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Op het selve afbeeltzel.

SOo ras ick sag dit beelt geschildert met Penceel,
Wiert strax myn doffe geest verligt en op getogen,
Ick sag meer als ick sag, met vleeselyke oogen,
Myn geesten sagen hier soo konstigh tafereel:
Dat ick bedwelmt van spraeck, swyg liever als missegge,

[p. 187]

 

En segh ick, efter maar alleen, dit enckel woort,

 

Geen Safso, geen Plautil, geen Lala komt hier voort;

 

Maer in dit groot gemoet, zy al begraven leggen.

 

 

 

K. Kool.