Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Ernst.

Toôn: Prins Robberts marz.

O Noordt star van myn ziel, ik sol
Vast om in ongeval,
En zwerf als in een mast loos hol,

[p. 182]

 

Verdwaalt van strand, en wal

 

In 't spooreloos en ziltich sop.

 

Toon zeylsteen myns begeer:

 

(Mits dien datick mis, baak, en top,)

 

Eens ree, en have weer.

Laat doch myn gollevend getraan,

Geteelt uyt zught, op zught,
't Omsuk'len u ter herte gaan
Ay! wendt myn ongenught.
Het noodt-lod werpt myn droeve druck
Aan d'oever van de doodt
Zie hoe my dat wanschapen luk
Brenght in dees laatste noodt

[p. 183]

3

 

Wat let u doch myn Amira,

 

Dat ghy me niet verhoort?

 

Of schept u straffe ongenaa

 

Zelf lusten in myn moordt?

 

't Waar nutter dat ge een lodder-lonck

 

(Ach 'k voel my 't ondergaan!)

 

Aan 't zorgend hart uyt meely schonck

 

Eer 't Strikten aen 't getraan.

Ay redt myn afgesloofde stem,

Verruckt in doots gevaar,
En geeft haar laast verzoek nu klem
Waar wacht, waar wacht ick naar?
Verkrijgt myn laatste beegenaa?

[p. 184]

 

Ay zeg? wyk droefenis:

 

Haar lieve oogjens zeggen ja.

 

Dit spelt myn heil gewis.

 

V Y T.

 

 

 

D. Questiers.