Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Minne-zught.

Toon: Monlivriere nouvelle.

A Strea waarde maagd’ ach zaagd’ ghy myn gemoet!
Bewegen liet ge u, door de tegenspoet
Die (laas) myn hert geheel verteeren doet,
Aanzie Ionckvrouw’ myn rouw
Gewis’ die is’ geheel onduldelyk;
Oft als een roos’ wen die verliest haar soete geur, en bloos
Word ick. ach 'k bezwyk!

[p. 164]

2.

 

Wanneer ick overpeis’ die reis toen u gezicht,

 

O schoone beeld! door 't lieflyck lonkent licht,

 

En zoette zeeden, heeft in myn gesticht,

 

Een min’ welck in

 

Myn hert’ vol smert gegrieft is, zoo stantvastich, ach!

 

Dat zoet getraan’ myn bange-zugjens u niet aen en gaan:

 

Eyndighd myn geklagh.

Ik vloek nog duyzent-maal’ 't gepraal’ 't gelonk, 't gevry:

't Gejock, 't geboert, en minnekozery
Welck ghy, met schyn vermont, steets toonde aan my,
Althans’ u glans
Aanlonkte ontvonckt' tot lust, nieusgierig, myn Gemoet.

[p. 165]

 

Als Faëton door 't reuk'loos menne van de koets der zon

 

Reedt zyn val te moet.

 

 

 

D. Questiers.