Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Voois: A boite &c.

UW' dienaar moet van rouwe sterven,
Indien hy uwe gunst moet derven,
O schoonste! die hy immer zach,
Maar nimmer aan heeft durven randen,
Zoo langh hy zoo gebonden lach,
In starcke kluysters van uw' oogen uw oogen
Uw' oogen en u handen.

[p. 154]

2.

 

Wanneer hy u dan aan komt spreecken,

 

Die 't vuyr hebt in sijn borst ontsteken,

 

Vertroost hem boven sijn vermôen,

 

Het is de trouste van haar allen,

 

Die u oit zochten dienst te doen

 

Laat al zijn poogen, doch uw' oogen, uw' oogen uw' oogen eens gevallen.

Zoo zal hy als de zonne straalen

Het loncken van uw' oogen maalen,
Wanneer ghy by u speelnoots staat
Wiens gloor voor uwe glans moet swichten,
Voor die het alles overslaet

[p. 155]

 

En is getroffen van uw' oogen, uw' oogen,

 

uw' oogen, zyn twee schichten.

 

 

 

D.I.A.P.