Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

Stemme: Robbertini, &c

AL waar de Godlijckhe'en,
Uit Iovis Troon,

[p. 118]

 

Te saam in een gesne'en,

 

Zoo waer de kroon

 

Van myn Goddinne haer noch veel te schoon,

 

phoebus Lauwnere-krans,

 

Verschuylt zyn gulde glans,

 

Laura voor u bykans,

 

Want een strael van haer ooch,

 

Streckt wel soo breet en hooch,

 

Met een soo groot vermooch,

 

Gelijck Titans.

Soo trotst sy Iuno mee,

In pracht en pronck,

Soo trotst sy Ciperee,

Met haer gelonck.

[p. 119]

 

En lacht met 't geene dat haar Paris schonck,

 

En of schoon Priams zoon,

 

Nu heeft de Griecken Croon,

 

Gerooft tot Meen'laus hoon,

 

Noch weet ick dat hy nouw,

 

Heleen verlate zouw,

 

En kiese tot zyn vrouw,

 

Laura tot loon.

Minerva 's wijs vernuft,

Die is oock niet,

Mits Pallas staet versuft

Als zy haer ziet,

Wanneer dat, zy haer tongh ten voorspraeck biet,

Geen Gallem rijcke keel.

[p. 120]

 

Noch geen Orpheus Veel,

 

Al klonk zy noch zoo eel.

 

Noch ook Appollos fluit,

 

Noch zyn schel-geluit,

 

Verdooft haer stem niet uit

 

In 't minste deel.

Geen Ganamedes kelk,

Vervult haar ront,

Met aengenamer melk

Dan Laura's mont,

Want daar vloeit niet als Nectar uit de gront.

Soo dat zy niet meer derft,

Wanneer haar lichaem sterft,

Dat zy den Hemel erft.

[p. 121]

 

En reyse na 't Paradijs,

 

Na Goons bevel en eys,

 

Dies hoop ik dat de reys

 

Haer zy verwerft.

 

 

 

N. Nanta.