Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez


Bedaerde kusjens. Toon: La Duchesse. WEl eertyts nam ik mijn genucht In 't paart bestier, dat was mijn grootst behagen, Oft vliegend wildt te schieten in de vlucht, Patrys, oft Vinck, met netten, te belaagen:
[pagina 97]
Maar 't Is daar meê niet meer gelijk voor deezen; ^.//. Die plag te vangen, Blijft nu zelver in het nett Van minn-jachts-gaaren hangen, En voeldt zich bezett Door minne brand, Uyt welckers bandt Ik nimmer tracht te weezen. Twee lipjens staan my in Als borgen, voor de min. 2. Want kom ick u koraale-mondt Eens aan te doen? ô schoone Dianore, Zoo blaakt mijn killich-minne-bloedt, terstondt, In voegen dattet komt myn hert door boore.
[pagina 98]
En oorzaak word van een brandgrillich beven ^.//. Stell dan uw lieve lipjens Daer voor in de macht, Van die u Minne-knipjens Als geheilicht acht. O Nectar-bus, Wen ick u kus, Zuigh ick daar uit myn leeven, Bestem doch 't heilzaam-wit Van die u smeeckt, en bidt. 3. Maar barst ik te vry-borstich uit? Vergeeff het doch de liefd, die my doet spreeke, En queelen, oopen-hartigh, oover-luit; Want doe ik snaar, of fluit, maar weynich, smeeken
[pagina 99]
Het zyn stracx tolkers van u Godtlijckheeden ^.//. 'k Aanbid u gunst dan als een toevlucht in myn noot, Ghy zyt myn Artzeny, alleenich voor doodt. Ay reik doch lieff, Myn kus-gerieff, Stell eens ons wensch te vreeden; Gun dat ik d'eer verwerff, En uwen Dienaar sterff. VYT. D. Questiers.