Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

[p. 33]

Toon: Tweede Karileen.

HOe komt schoonste die ick weet
Dat uw' hart soo hart is en soo wreet

Daar ick klaagh

Daar ik sucht, alle daagh,

Uw' gemoet

Acht geen suchten, noch geen trane vloet.

Moet het dan zyn,

Dat ik quyn:

O! die pyn

Is vermaak,

Soo dit stilt uw felle wraak,

Waar is smart,

Die mijn hart

[p. 34]

 

Niet en tart?

 

Soo uw mont

 

Maar een vonnis uyt haar lipjes sont.

Maack dan schoonste dat ick sterff,

Of dat ick u lieve gunst verwerff.

Elken blik

Van uw' oogh

Is een strick

Voor mijn ziel,

Die u schoonheyt vast gekluystert hiel.

Ay laat uw hant

Doch de bant

Slaken van 't

Quijnend' hart,

[p. 35]

 

Dat beangst is en verwart.

 

Maakt de wont

 

Door uw' mont

 

Weer gesont

 

(Lieve Beelt)

 

Breek de kettingh die my soo verveelt.

Als ick hoor uw' helle stem,

Soo ben ick noch meerder in de klem.

Sulcken sanck,

Sulcken swier,

Sulcken klanck,

Dwinght mijn oor,

En mijn zinnen tot een soet gehoor.

Och uwe keel,

[p. 36]

 

Klinkt soo eel,

 

Als een veêl

 

Uw' geluyt

 

Rukt mijn ziel ten ooren uyt.

 

't Is wel soet

 

Voor 't gemoet,

 

Dat het goet

 

Hoort en ziet:

 

Maar 't moet klagen dat het niets geniet.