Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

[p. 11]

Toon: La fronde.

MYN Engel stelt haer wesen

Soo stuurs, niet alsse plach

Doe zy me vaek voor dese

Dee zuchten nacht, en dach,

't Volharden van mijn trouwe Min

Bewoog haar harde sin,

Ben ik niet wel te vrede,

Sy lijdt de droef heydt mede,

Zucht ik, zy klaacht,

Ween ik, zy vraaght

Wat dat me doch mishaaght.

'k Heb geen geruster leven

[p. 12]

 

Oyt van mijn Lief gehoopt;

 

De bant van tegen-streven

 

Is van ons hart geknoopt,

 

Sy wil niet zien, dat dese pijn

 

Sal eeuwigh-durend zijn,

 

Zy wil met het besteden

 

Van haare lieve leden

 

Betoonen dat’ geen vlek of klat

 

Van ontrou op haar vat.

Nu zy me wil beminnen

Beloof ik by mijn eer,

Dat ik in mijne zinnen

Geen ander immermeer

Sal gunnen d'alderminste plaats

[p. 13]

 

Zoo lang als wy sijn maets

 

Daar op mach zy vertrouwen

 

Dat ick met geene vrouwen

 

My dom en mal’ Verloopen sal

 

Zoo lang ick haer geval.

 

 

 

D.I.A.P.