Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit

Een nieuw Lied, van een Ionkman, die zyn Vryster in alle schoonheyd pryst.

Voys: Gelyk de Beekjes vloeyen.

ENgeltje uytverkooren;
o pronkje van mijn Ieugd,
Ag Kloris kind gebooren,
Van zeden en van deugt,
Ag, en ag ag, Nu ga ik verlooren,
So ik moet missen u vreugd.

Iongman ik wou wel hooren:

waer in mijn schoon-

[p. 79]

 

heyt legt;

 

't Komt mijn heel vreemt te vooren,

 

De reden zijn te slegt.

 

U wangen vol in 't bloozen,

 

Omringt met Ieugdig vel,

 

die staen zo root als Roosen,

 

U oogjes die gaen snel,

 

Ag en ag ag:

 

mogt ik u eens koosen,

 

dan waer het met mijn wel.

 

Ionkman al dese reden, Sijn maer een bagatel,

 

Van wel gemaekte leden, Van schoonheyd en van vel;

 

Ag en ag ag, Laet mijn maer met vreden,

 

Want ik u praet niet tel.

 

Ik zal mijn heel vermaken;

 

Als ik eens met mijn hand,

 

Mag aen u boesem raeken,

 

dan raek ik heel in brand,

 

Ag en ag ag,

 

Hoe zoet zijn u kaeken,

 

Als Roosjes op het Land.

 

Liet ik mijn boesem drukken,

 

dan zoud gy verder gaen,

 

Iongman al deze nukken;

 

staen mijn in 't minst niet aen,

 

Ag en ag ag,

 

mijn Roosje te plukken,

 

daer wert het om gedaen.

 

U blanke witte handen,

 

en Borsjes appelrond,

 

schoone witte tanden,

 

daerby u rooder mond,

 

Ag en ag ag;

 

Hoe zoet zijn de banden,

 

Hebben mijn 't hart doorwond.

 

Ionkman 'k kan niet beseffen,

 

waer mijn die schoonheyt zit,

 

die gy zo gaet verheffen,

 

dat aerdig root en wit,

 

Ag en ag ag:

 

Ik kan niet beseffen,

 

In geen een eenig lid.

 

U Kin die heeft een kloofje,

 

en is niet plomp of grof:

 

daer by een goelijk hoofje,

 

Verzierd met 't eelste stof,

 

Ag en ag ag!

 

Gy Ieugdig sloofje;

 

daerom verbreyd ik u lof.

 

Ionkman 't zijn minne togten,

 

die u het oog verblind;

 

Gy zoekt het geen meer zogten,

 

maer niet het geen gy vind,

 

Ag en ag ag,

 

dat gy u bedogten,

 

Want gy loopt tegen wind.

 

Gelijk de Beekjes vloeyen:

 

met een stantvaste vloet,

 

So zal mijn min steeds groeien;

 

binnen in mijn gemoed,

 

Ag en ag ag,

 

Hoe zwaer zijn de boejen,

 

die ons de liefde aen doet.

[p. 80]

 

Gy zoekt met mijn te gekken,

 

dat hoor ik aen u praet,

 

daerom wilt maer vertrekke,

 

Ik verzoek dat gy gaat,

 

Ag en ag ag,

 

't zou maar tot nadeel strekke,

 

van mijn maegd'lyke staet.

 

Wel waerom zou ik vlugten,

 

voor die geen die ik min

 

Dat zou mijn jonk hert doen zugte,

 

dat ik geen troost verwin,

 

Ag en ag ag,

 

Wat zijn dat genugte,

 

daar 's niet zoeter dan de min.

 

Door al u zoete reden,

 

Hebt gy mijn hert doorwond

 

Ionkman ik min u mede,

 

en zeg mijn 't herten gront;

 

Ag en ag ag,

 

weest maer wel te vreden,

 

Ik schenk u mijn trou terstond.

 

Philis in 't ruyze der blaaren,

 

daer een kleyn beekje

 

door vloeyt,

 

laet ons te zame vergare,

 

daer het kruid weeldrig groeyt,

 

Ag en ag ag,

 

kom laet ons paren,

 

want nu ben ik ontboeyt.

 

Ionkman op u begeeren,

 

Schenk ik aen u mijn trouw,

 

In alle deugd en eere,

 

Hoop ik te zijn u vrou,

 

Ag en ag ag,

 

wilt vreugde vermeeren,

 

denkt nu om geen meer rouw.

 

Mijn Philis uytgelezen,

 

Mijn overschoone bruyd,

 

Nu zult gy mijne wesen,

 

Nu is ons vreyen uyt,

 

Ag en ag ag,

 

nu ben ik genezen,

 

Nu nog een kus tot besluyt.