Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit
(1719)–Anoniem Amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit, Het–
AuteursrechtvrijVoys: Hou Voerman van der Hel.'t IS tyd dat ik bestel, Eer dat ik kom te sterven,
een order op mijn staet: en nagelaten goed:
Op dat ik het verdeel Onder mijn regte erven:
Een yder kryg het zijn van al mijn naeste bloed
Maer vrienden geld nog goed, Sult gy niet by mijn vinden:
Nog geen berooyde staet: dat is een troost voor my:
gy zult door geen proces U beurzen zien verslinden:
Gy vind mijn zonder geld: en ook van schulden vry.
Maer daerom niet te min, Ik maek u voor mijn sterven:
mijn kleeren van mijn lyf: die 'k geen meer dragen kan:
dan weetje wat voor schat: dat gy van mijn zult erven;
Mijn gantsche Testament daer hebje weynig an.
Daer by mijn Kous en Schoen; die 'k niet lang
| |
[pagina 66]
| |
heb gedragen,
Als omtrent twaalf jaer, op mijnen studie School,
Van Bacchus gasten koen, mijn vrienden en mijn magen,
Schenk ik mijn Iaponze Rok, En smeerig kammezool.
Myn Ponjaert scherp en fel, Die had ik haest vergeten,
die in 't vyftiende Iaer, niet uyt de schee en quam,
En ook mijn nieuwe Rok, Die is ruym half versleten,
En ook mijn wandelstok, Schenk ik mijn Erfgenaem.
Besteld dan voor het eerst, Mijn Lichaem wel ter Aerden,
Besloten in geen kist maer in een holle vat,
Vraegt gy daer reden van, 't was dat ik hiel in waarde,
De voeder van de wyn dat edele Bacchus nat.
De dragers van mijn Lijk, dat zullen zijn Studenten,
Van Venus hooge School: of gasten van Vulkaen,
Of andere Officiers, of zulke zoort van venten,
die voor het edel' nat, Het Wildbraed laten staen.
De Volgers van mijn Lijk, Gekleed in 't rood scharlaken,
Met Pijpen in de hand in plaats van Rozemarijn,
Karrebonkels in 't gezigt, op Inkornaten kaken,
met Lanssers op de Hoed, 't Edele blad Flerijn.
Ik wil niet dat de Klok, Zal uuren om mijn klinken,
over mijn doode romp, Hier mee daer overluyt,
Gy zult dan tot afscheyd Een fles met wijn gaen drinken,
En kloppen op de kan, En drinken uyt de Fluyt.
Dat zal een teeken zijn, dit Ligtmits is gedorven,
die in zijn leven was, Liefhebber van de smook,
En in wiens Kelder was, Nooyt wijn nog bier bedorven,
Maer alles dat hy had, dat bleef by hem in rook.
|
|