Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit
(1719)–Anoniem Amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit, Het–
AuteursrechtvrijOp een aangenaame Voijs.
WEest 'er gegroet schoon Herderinne,
De Liefde dringt my zo sterk aen,
Ik voel mijn geheel berooft van zinnen,
Kan ik geen troost van u verwinnen,
Dat gy my wilt ten antwoord staen.
Want ik leg stadig heele nagten,
Dat ik peys om u mijn zoete kint,
daerom en laet my niet lang staen wagten,
Gy kunt mijn pijn heel gaen verzagten,
Als gy mijn maer eens wedermind.
Ionkman houd op van al u klagen,
Want ik en kan my dat niet verstaen,
Dat gy u nood zo aen my komt klagen,
Om my veel liefde toe te dragen,
wel waer komt dit zo gaauw van daen.
Daer ik nog nooyt in geen occazie:
Of converzatie heb gehad,
Als lest in de Nieuwe spruyt Plantagie,
Met onze Schaepjes vol couragie,
Daer gy met my te praten zat.
Schoon Lief ik moet het u openbaren,
zedert die tijd dat ik u daer zag,
En onze Lammeren te zamen waren,
wat is my droefheyd wedervaren,
Om u zo treur ik nagt en dag.
Ionkman u klagen is verlooren,
ik ben tot trouwen nog niet gezind,
Geen minnaer kan mijn jonkhert bekoren,
daerom en wilt u niet verstoren,
Maer ziet dat gy een ander mind.
| |
[pagina 44]
| |
Niemand kan ik ter Wereld minnen,
Nog ook niet klagen mijn droefheyd groot,
Als u mijn overschoon Herderinne,
die ik geheel met hert en zinnen,
Ia zal beminnen tot in der Dood.
Ionkman ik geloof 't zijn geile lusten,
daer u Ionkhert mee bevangen zal zijn,
dat gy een maegd op 't bed zag rusten,
die uwe minne-brand eens blusten,
dan waer genezen u smert en pijn.
Schoon Lief wilt staken al die gedachten,
Want ik bemin u in eer en deugd,
En stort voor u uyt mijn droeve klagten,
Soud gy daer door niet weder tragten,
Met zoete woorden mijn hert verheugd
Ionkman houd op van al u klagen,
Want al mijn praten is veynzery,
Een Maegd moed altijd listig vragen,
En tot respect haer eerbaer dragen,
Wanneer een Ionkman komt daer by.
Wel is mijn droefheyd dan ten enden,
Syt gy bewogen og Herderin,
Mijn te verlossen uyt veel elenden,
Sal ik met vlyd mijn dan gaen wenden,
Dryven mijn Schaepjes de stal waerd in.
Ia Herder gaet maer na de Weyden,
Sy zijn versadigt heel gants met groen,
En laten wy zamen ons, wat vermeyden,
En met genugten dit gaen verbreyden,
Komt Herder geeft mijn daer op een zoen.
Schoon Lief ik neem u in mijn armen,
Ik zal u beminnen en weze getrouw,
En u voor angst en druk beschermen,
Gy hebt verhoord mijn droevig kermen,
En gy zult wezen mijn lieven Vrouw.
Komt Herders wilt nu vreugde aenschouwen,
En maekt nu Kranzen van Lauwerier,
Om op 't hooft van mijn Lief te bouwen,
Wat groote vreugt nu zal ik trouwen,
Mijn zoete lieve Kaetje komt maer hier.
|
|