Den Avontuurlijken Jaager.
Heele Wintersche Nagten.
Een wilt met twee beenen,
dat lykt wel een diertje,
Want zy is wonder schoon:
't Scheen zy mijn niet hoorden,
op 't wilt met twee beenen,
't Scheen dat zy ontwaekt,
'k Ging aen haer voetjes leggen,
| |
Ik schoot daer een duyfje,
En lag voor dood te grond,
Maer ik moest daer nog eens aen,
Dat hebt gy wel verdiend,
Voor 't geld eens braef drinken,
|
|