Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit

[p. 32]

Minnaars-klagt, over het afsterven en zyn Bruyd.

Stemme: Als 't begint.

GY Iongen Dogters die u steld tot Minnen,
En wilt u zinnen zetten niet zo vast,
Want de Ionkmans zijn wankelbaer van zinnen,
Zy doen en doolen Lief by dag en nagt.

Daar is mijn Hert schoon Lief ik min geen ander,

Daer is mijn Hert schoon Lief ik geef het u;
maer zo ik zie dat gy bemind een ander,
Ik neem 't u af en geef 't u nimmermeer.

O wreede Dood wat heb ik u misdreven;

O wreede
Dood wat heb ik u misdaen;
Dat gy mijn Bruyd in 't beste van haer Leven,
Met zulken pijn komt in het Graf te slaen.

Og og mijn hert begost mijn te bezwijken,

Doen ik mijn Lief zag op de Baere staen,
En doen ik haar moest volgen agter 't Lyken,
Ik meenden in mijn Traenen te vergaen.

[p. 33]

 

Doen ik aen 't Graf quam daer zy in sou leggen,

 

'k Viel op mijn knien en riep overluyt,

 

Adieu dan Vrouw van mijn verdoolde zinnen,

 

Adieu mijn Lief adieu mijn waerde Bruyt.

 

Son ende Maen Sterren en koele Winden,

 

Komt helpt mijn uyt de Wereld met 'er spoed,

 

Want al wat in de Wereld is te vinden,

 

kan men nooit geven sulken bly gemoed.