Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit
(1719)–Anoniem Amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 9]
| |
Voys: God groet u goeden morgen Herderinne.
KOmt nu mijn veld-Godin wilt met mijn treden:
en gaet nu eens met mijn ten velde in:
veel Bloempjes schoon die ziet men daer nu heden:
Ter aerd uyt spruyte en de zoete min;
Het stadig queelen:
wie zoud vervelen;
want menig vogel zoet:
Ons hert verheuge doet.
Daer sult gy zien hoe dat de bloempjes spruyten,
seer veelderly van alderhande kleur,
En komt daer alles weder uyt de kluyten,
Het gras zeer zierlyk en zoet van geur;
staet voor de Koeye,
De Boompjes bloeye,
In deze zoete tey;
O aengenaeme Mey.
En als den daegeraed begind te krieken,
Hoord men het aengename Pluym gediert,
en ook de Swaluw met zyn snelle wieken,
Het Tortelduyfje dat steeds tiereliert,
de Quartel mede,
Hoord men op heede,
Het Liewerikje zoet,
Ons hert verheuge doet.
En aen het duyn daer ziet men vrolyk springen,
veel Hasen en Konijnen aen alle kant;
en in 't veld hoord men ook lieffelijk zingen;
Het Nagtegaeltje zit daer in het land,
Komt laet ons looven,
Hem die van boven;
en dankt u Schepper bly,
In deze zoete Mey.
Het is een lust om ons te gaen vermeiden,
Wanneer den dageraet komt krieken aen,
sie ik de beesjes netjes in de Weyden;
Heel grazig en daer komt het Boertje aen
Met zijn Huysvrouwe;
Al in 't bedouwe,
en groene Klaverwy
In 't midden van de Mey.
En ziet dan ook maer aen de waterstroome,
de hengelaertjes zitten heel pleyzant,
In het bedoude gras onder
| |
[pagina 10]
| |
de Bomen,
Al met een baers of snoekje in haer hand,
Mijn Veld Godinne;
Wie zou niet minnen,
de stillen eenzaemheyd,
zoo yders hert verblyd.
Men ziet de Beesjes ook te zamen paren,
door minne stryt al in het groene velt:
Het geen ons hert verheuge doet voorwaren,
De liefde die met min al een verzelt,
de Herders meede,
die weyden heede,
Al door het groende dal,
Haer lieve schaepjes al.
En dan ziet men de Nimphjes zamen treden,
en pronken als de velt Godinne fier,
En zijn zeer fraey gekleet en net besneden,
Waer in een Ionkman vind zeer groot pleyzier,
met zijn galantje;
Treet hy door 't Landtje:
en haer dan graest en kust,
zo lang als 't hem dan lust.
Zo is nu hier niet aers als vreugt te vinden,
waar dat men nu zig wend of heene ziet,
't Zy in bogaert of onder de Linde,
Te singen of te speelen een soet Lied,
of in de weyden,
Al met de meyden,
Nemen een zoet vermaek,
daer yders hart na haekt.
En die geen Amerant tot zijn genoegen,
Kan vinde hier in dorp of in stee,
die wil zig dan maar by de vissers voegen,
En gaet dan zitten aen haer klare Ree:
en ziet haer vangen,
met groot verlangen,
wyting, snoek en Baers,
dan hebje mee wat raers.
Komt veld Godin wilt nu u schepper loven,
en dankt den Heer met my van herten bly,
Gedankt zy eeuwig die 't ons al van boven:
zent toe en maekt ons vrolyk ende bly,
wilt dog eens keere,
van ons o Heere
het bloedig slagtswaert mee,
schenkt ons de soete vree.
|
|