Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit

De Vissende Jonker in de Vissers Vyver.

Voys: Van kleyn Phlipje.

DAer quam 'er een Vrouwtje van Wyk op Zee,
met Botten en Schollen alhier ter stee,
Ook Scharren en Tong,
zo levend dat sprong,
Hoord hoe het dat Vrouwtje alhier vergong

[p. 8]

 

Des smorgens als zy quam in stee,

 

Door een naeuw straetje nam zy haer tree,

 

Zy riep luyt en dol:

 

wijker Botten en schol,

 

Of Tongen die spronge mijn mand is nog vol.

 

Daer riep 'er een Ionkertje ligt van aerd,

 

die had 'er dien nagt zijn Kleeren bewaerd,

 

Hy zeyde gewis,

 

Hoor hier met je Dis,

 

Laet kijken wat dat 'er mijn gading van is.

 

Het Vrouwtje dat zetten haer mant ras neer,

 

en zeide wilt kiezen na u begeer,

 

z'Is levend van snee,

 

En vers uyt de Zee,

 

Ik bender gekomen van wijk op See.

 

Wat loofje je gantsche zooy voorwaer,

 

die gy moet torssen zo bloedig en zwaer,

 

zy zeyde minjoot,

 

voor klyn ende groot

 

Ik zal ze jou geven voor twee pond groot.

 

Ik zalder u geven jou vollen eys,

 

Mits dat je mijn gunt jou poesle vleys,

 

komt hier in 't salet,

 

Al is het wat net,

 

Wy zullen een uurtje gaen Vissen op 't Bed.

 

Het Vrouwtje was 'er van 't dragen al moe,

 

zy heeft 'er de koop geslagen voort toe,

 

den Ionker valjant,

 

die was als een brant,

 

hy lag'er zijn vroutje op zijn ledikant.

 

Toe ging hy aen 't Visschen in 't vissertjes sloot,

 

So lange tot dat 'er zijn hoekje was bloot,

 

Hy vong met pleyzier

 

een visje drie vier,

 

Tot dat 'er zijn dobbertje dogt niet een zier.

 

Toen heeft hy het vrouwtje betaalt kontant,

 

En gaf haer het Geldetje in haer hand,

 

Toen ging zy voort heen,

 

Was welle te vreen,

 

Ligt komt'er van 't vissen een vissertje kleen.