|
| |
Een nieu Liedeken van Paris en Helena.
LIef uytvercooren, Lief triumphant
Als ick aenschouwe, u claer aenschijn
Weest my getrouwe, vrijt my van pijn
En neemt toch acht, op mijn gheclacht
Want Venus macht, dunct my by u te zijn.
Helena antwoordt tot Paris.
O stout beginne, en lastich feyt
Dat ghy u minne hebt op gheleyt
Menelaus vrouwe, eerlijck befaemt
Die op haer trouwe, hielt ongeblaemt,
Wat heeft u hart, daer toe ghetart
Dat ghy my dart, aenspreken onbeschaemt.
'Tgheen ick beginne, is niet om niet
'Twas een Goddinne, die my dat riet
Al zydy verheven, sonder dan schoon
My zijdy ghegeven, voor mijn eygen loon
Weest niet verstoort, lief om dit woort,
Maer geeft confoort, ghy spant int hart de croon
Nochtans geen toren, my van u keert
Wie sou hem stooren, te zijn begeert
Maer 't is te spade nu ghy begint
Had u ghenade, wat eer versint
Ick haddet gewaecht, had ghyt ghevraecht
Doen ic was maecht, van duysenden bemint.
Mijns Vaders rijcke, groot en playsant
Heeft geen gelijcke, by Grieckenlant
Een Conincx sone ben ick bekent
Mijn rijck mijn croone, en heeft geen ent
Troyen is mijn, het salder u zijn
Maeckt dat ghyt weerdich bent.
| |
| |
Al zijn u steden, seer rijck vermaert
Griecken is mede wel prijsens waert,
V beloften schoone zijn wel verwacht
Maer u persoone, heeft meerder cracht
Als ick mijn eer, wou stellen daer neer,
Sou Paris meer, dan Troyen zijn geacht.
Wilt my niet versmaden, eer ghy my kent
Al ben ick beladen met groot torment
V schoone figuere heb ick bespiet
Dat doet my treuren, in zwaer verdriet
Maer hooch van moet, machtich van goet
Edel van bloet, ben ick al weet ghy 't niet.
Of ick u al minde, O edel Prins
Soo blaest den winde, na uwen wins
Die sou u drijven, weer in u staet
Wat sou my blijven, dan schand en smaet
Ons liefde cost maer zijn begost
Als ghy soo most vertrecken op der daet.
Groot is u macht, en groot u goet
Hoogh is u gheslacht, Edel is u bloet
Maer u Vader machtich diet al regeert
Door liefde crachtich, is dick verkeert
Venus bestaen heeft my doch gaen
Daer hem de liefde keert.
Ginck ick dan spoedich, me in u Lant
Een oorloch bloedich, quam op de hant
Hoe wel ghy crachtich u selven hiet
V aenschijn sachtich, en tuycht dat niet
Laet ander staen Te Velde waert gaen
Princes der minnen aensiet den brant
Die een Goddinne, in my heeft gheplant
Het is u te vooren gheprophiteert
Ick ben verlooren, soo ghy 'tbegeert
Weest my ghetrou, schoon edel vrou
Als ick u sou, soo suldy zijn ge-eert.
V Princelijck wesen, u schoon aenschijn
| |
| |
Wort seer ghepresen en oock van mijn
Die u begheeren zijnder veel
Van grooter eeren schoon rijck en eel
Dus later Heleen in rust en vreen
Ghy crijcht wel een u weerdich tot een deel
|
|
Auteursrechtvrij