Amoreuse liedekens

Een out Liedeken, Van Graef Floris ende Gerrit van Velsen.

WIe wil hooren een nieu liet
Hoort toe ick salt u singhen

[p. 129]

 

Hoe Gerrit van Velsen Graef Floris verriet

 

't Sijn also wonderlijcke dinghen.

 

Graef Floris tot Gerrit van Velsen sprack

 

Gerrert van Velsen ghy moet hyncken

 

Aen een Weeutjen, heeft goets ghenoegh,

 

En zy is so suyverlijcke.

 

Die schanden schieter my nimmermeer,

 

Sprack Gerit van Velsen tot zijnen Lants Heer,

 

Dat ghy my sout brenghen in sulck verdriet,

 

V oude versleten schoenen en wil ick niet.

 

Gerrit van Velsen, mijn lieve Neef,

 

Had ghy die woorden wat beter beleyt,

 

Al had ghy by u Ridders hals ghesworen,

 

Ghy sultse dragen, ist u lief of leyt.

 

Een corte wijl was daer niet langh,

 

Gerrit van Velsen ginck een Huys vrouw trouwen,

 

Graef Floris schreef Gerrit van Velsen eenen Brief,

 

Dat hy tot hem comen soude.

 

Gerrit van Velsen dorst het laten niet,

 

Hy deed dat zijn Lants-Heer hem riet,

 

Hy reed aen gheen Lantsdouwe,

 

Dewijl sliep de Graef al van Hollant by zijn overschoone Vrouwe.

 

Sy riep so luyt kracht en gewelt,

 

Wat doet ghy mijn Edel Lant-Heere,

 

Wasser een ander op my ghestelt,

 

Ghy soud hem met u Sweert af-keeeren.

 

Krijten en kermen mocht haer niet baten

 

Haer eer moest zy daer laten,

 

Doen hy zijn willetjen hadde gedaen,

 

Doen reed hy t' Wtrecht al inde baen.

 

Gerrit van Velsen had een soete lief

 

Van Woerden tot een Wijve,

 

Daer meende hy me vrolijck te zijn,

 

Maer tmost den Graef zijn boeltjen blijven.

 

Doen Gerrit van Velsen weder t'huyswaert quam,

 

Wat isser mijn weerde Vrouken geschiet,

 

Dat zy my comt te moete niet.

 

Gerit van Velsen op de Camer quam,

 

Hy vant zijn soete Lief in rouwe,

 

Heeft u yemant leyt ghedaen,

 

Seght my wel overschoone Vrouwe.

[p. 130]

 

Gerrit van Velsen mijn lieve Man

 

Nu isset al verlooren,

 

Te slapen aen u groene zy:

 

Graef Floris heeft mijn Eer benomen.

 

Dat hy u eertjen benomen heeft

 

Dat is u soete lief al vergeven,

 

Gisteren was hy mijn Heer, nu ben ic de sijn

 

Dat sal hem kosten zijn leven.

 

Hy sette een Valck op zijne hant

 

Of hy spanceeren soude rijden,

 

Hy dede een sprongh van eenen Haes

 

Of hy Graef Floris sou ontlijven.

 

Och Gerrit van Velsen mijn lieve Neef

 

Woudt ghy mijn leven laten,

 

Ick sal van uwe Bastaert Dochter

 

Een Gravin van Hollant maken.

 

Dat en doe ick nu noch nimmermeer

 

'k En wilse geen verreder geven,

 

Ghy hebter mijn Huysvrou haer eer benomen

 

Dat sal u kosten u leven.

 

Dat ghy mijn Broeder hebt vermoort

 

Dat had ick u al vergeven,

 

Nu hebt ghy mijn huysvrou haer eer benomen

 

Dat sal u kosten het leven.

 

Hy worp hem een paer Hant-schoenen voor zijn mondt,

 

Op dat hy niet soude luyden,

 

Hy voerde hem van 't huys te Kroonenburg

 

Al op dat hooghe Huys te Muyden.

 

Snachts ontrent ter middernacht,

 

Ontrent ter middernachte

 

Doe lagh de Edele Graef al van Hollant

 

Gesloten in Boeyen alsoo vaste.

 

'sMorgens doen het wert schoon dagh

 

Die Heeren souden daer wat eten,

 

Doe dacht de Graef al van Hollant

 

Rijck Godt nu ben ick al vergeten.

 

Sy brochten hem daer een stuck bere-spec

 

Sijn Swijnen-speck was ongebraden,

 

Doe dacht de Graef al van Hollant:

 

Rijck Godt nu ben ick al verraden.

 

En had ick nu een Schildt-knecht goet

 

Die my verlosten vanden bloede,

 

Ick soude hem schencken zijn bruyne schildt

 

Met mijnen Yseren hoede.

 

Gerrit van Velsen was radt ter hant,

[p. 131]

 

Hy greep een becken vander wandt,

 

Hy wies Graef Floris vanden bloede.

 

Seght my o Graef al van Holland, hoe is u nu te moede.

 

Hoe my nu te moede is

 

En ick moet immers sterven,

 

Had icker een wijf met een kint

 

Die ick mijn groote goed mocht erven.

 

Ick heb noch wel een soon heet Ian,

 

Hy is so verre in vreemde Lande,

 

Hy cander zijn goet regeren niet,

 

Dus leyt mijn hert in groot verdriet.

 

Daer is mijn Bastaert zoon

 

Hy is so jonck van weken

 

Al quamt noch over hondert Iaer

 

Sijns Vaders doot sal hy wel wreken.

 

Een corte wijl was daer niet langh

 

Geraert van Velsen wert daer gevanghen,

 

Hy dacht so dick by zijner eer

 

Rijck Godt nu moet ick immers hanghen.

 

Hangen en was hem noch niet genoegh

 

Hy moest wel seven-mael meer lijden:

 

Sy deden een van vol Spijckers slaen,

 

Daer moest zijn Edeldom in zyghen.

 

Sy rolden hem daer drie daghen lanck,

 

Drie daghen voor den noene,

 

Geraert van Velzen wel lieve man

 

Hoe is u nu te moede?

 

Hoe my nu te moede is

 

Dat sal ick u wel segghen:

 

Ick ben noch de selve man

 

Die Graef Floris zijn leven nam.