Amoreuse liedekens(na 1613)–Anoniem Amoreuse liedekens– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Een oudt Liedeken. [Ick wil my gaen verheugen] ICk wil my gaen verheugen Verblijden in mijn gemoet, En doen na mijn verheugen Al val't my tegenspoet, Vrou Venus bloet Dat is van dier natueren, ist quaet, ist goet, Die mint die moet besueren. Die fiere Nachtegale Singht een soo hupschen sanck, Mocht ick mijn Lief betalen Al in haer armkens blanck, sonder bedwanc Soo soude ick met vreughden leven Al mijn leven lanck Waer al mijn druck ghenesen, Reyn Lelyken uytghelesen Doet u ootmoedigheyt, Laet my u Dienaer wesen Aensiet mijn bitterheyt, Meest wel bereyt, Wilt my uyt minnen ontfangen Doet my bescheyt Daer nae staet mijn verlangen. Schoonder Roosen van minnen En heb ick noyt ghesien, Sy staet int hert van binnen Die schoone van melodijen, wilt tot mijn vlien, Wilt my uyt minnen verwachten Doet my bescheyt Om u dole ick by nachten. O radt van avontueren Wildy niet omme slaen, Mach my geenen troost ghebeuren Dat kost my menighen traen, Laet my ontfaen, reyn Bloem ghepresen Een troostelijck woort [pagina 92] [p. 92] Soo waer ick gantsch genesen. Nu hoort ghy jonghe gesellen Eer ghy dat minnen begint, Vrou Venus sal u quellen Met woorden ghelijck een wint, Eer ghy 't begint Soo hoort nae mijn prologen, Aensiet dat eynt Soo en wordy niet bedrogen. Die dit Liedeken dichte Oft eerst werf heeft ghestelt, Vrou Venus was sijn Nichte, Met haer was hy ghequelt, Sijn vreughde vermelt Hy leeft in grooter treuren, Daer hy hem om quelt Sy mocht hem niet ghebeuren. Vorige Volgende