Amoreuse liedekens

Van kort Rozijn.

COrt Rozijn wel lieve Neve
Ghy zijt seer stout en onvertsaecht
Ghy sult rijden van stede tot stede
Van Vlaenderen make ick u Ruwaert.

Grave van Vlaenderen des doe ic noode

Ick sie so noode mijn ongevoech,
Ick leve soo noode by quaden ase
Want selve hebbe ick goedts ghenoech

Cort Rozijn u spijtighe woorden

[En] sullen u niet te goede vergaen,
[Al] voor dat huys van Repelmonde
[Sal] ick u doen hebt hooft af slaen.

Grave van Vlaend'ren, gy hebt een dochter

[Si] toont my soo fier ghelaet,
Daer sal ick noch eenen nacht by slapen
[Al] sout my namaels wesen quaet.

De Heer van Vlaender keerde hem omme

[Hi] was toornich ende onghemoet,
[Cort] Rozijn ick salt u loonen
[Desen] toorne die ghy my doet.

Heere van Vlaenderen ick bid ghenade,

Den doot hebbe ick niet verdient,
Het is gheleden een corte wijle
Dat ick was u beste vrient.

Cort Rozijn staet achterwaert

Als de Maeltijt is ghedaen,
Al voor dat huys van Repelmonde
Daer salmen u hooft af slaen.

Grave van Vlaenderen ick bidde genade

Voor mijn kint en voor mijn Wijf,
Voor mijn vrienden ende voor mijn magen,
Ende voor mijn jonge schoone Lijf.

Doen de Maeltijt was ghedaen

Cort Rozijn was daer bereyt,
Men ginck hem alder sijn hooft afslaen,
Het koste hem al sijn suyverheyt.

Fier ghelaet van schoone Vrouwen

Heeft menigen Man in dolen ghebrocht,
Dat machmen aen cort Rozijn aenschouwen
Het heeft hem sijnen hals ghekost.

Grave van Vlaenderen ghy zijt een Heere,

Ghy gaet Cort Rozijn nu dooden,
Het sal noch haestelijck weder keeren

[p. 23]

 

Dat ghy dat soudt doen seer nooden.

 

Het gheschiede op sinte Laurens dach

 

Des morghens vroech by tijden,

 

Dat de Coninck van Enghelant

 

Op Vlaenderen wilde strijden.

 

Alsser den dach ten avont quam

 

Haer en was niet bat te moede,

 

Dan of Vlaenderlandt waer mijn,

 

Ende Brughe laghe in roode kolen.

 

Wy willen gaen bidden Godt den Heer

 

Ende Maria die Gods Moeder was

 

Voor cort Rosijn den schoonen Man

 

Want hy den doot ontschuldich was.