De Amerikaansche koopman

Een nieuw lied

Op een aangename wys

1.

Heeden is den Vreeden uit,
Syn vergift zo verspreit,
Als dat hy met zyn venyn,
Benadeelt Groot en Klyn,
Als wanneer een Jonkvrouw gaat,
Met een Jonkman langs de straat;
Sy worden aanstonds door de stad,
Met valsche praat beklad,
Het is ziet eens hoe deeze maegt
Haar fatsoen te leur ook draagt,
Het moet weeze van het gemeen,
Soo spreekt aldaar groot en kleên.

2.

Wat zal 't zyn als men is getrouwt,

eerst vreugde en men dan berouwt,
Wat zal het weezen voor een man,
Die veeltyds geen ambagt kan,

[p. 29]

 

So lang men vreugd heeft en gemak,

 

En den speelman speelt op 't dak,

 

Maer naer een korten tyd geleên,

 

Dan zit men in een droef geween,

 

Ja ook zomtyds binnen 't jaar,

 

Is zy moeder en hy ook vaar,

 

Het is te laat, en ook gewis,

 

Wanneer 't kalf verdronken is.

 

 

 

3.

 

Maar gy Nyders in 't gemein,

 

Gy wilt nu de haters zyn,

 

Hoe een ander zig gedraagt,

 

En liever op u zelver zaegt,

 

Mooglyk meer vinden zout;

 

Meer dan gy en een andere schout

 

Want wie spugen 't meeste gal;

 

Syn veeltyds het vuilst van al,

 

Daar zy een ander zien voor aen,

 

Selfs 't meest van zwanger gaen,

 

Die ontbloot van eere zyn,

 

Schent een ieder groot en klein.

 

 

 

4.

 

Stoort u aen geen gekke praet,

 

Of kwaede tonge van de straet,

 

maer leef zaem in rust en vreên,

 

Dan weet geen ander van u reên,

 

Want die zig te veel trekt aen;

 

Die heeft nooit met twist gedaen,

 

't zyn geen lieden van fatzoen,

 

maer 't zyn ezels die dat doen,

 

Die zig stoort aen ezels brein,

 

Is een ezel groot in schein,

 

Steurt u aen geen weerelds loop,

 

Of aen geene Fulnis hoop.