Alvoorder. Jaargang 1

[p. 187]

Sonnet.

Wijl, in den stillen avond-zegen
de zonne glimmerend bleef waren,
met even veluw-malve-vegen
als wou zij de aarde licht verzwaren;

en doelloos zijnde vooglenscharen
met zachter zweven nederzegen,
waart gij in 't avondschoon bewegen
met vrede-lievende gebaren.

Ik leefde 't Doodgaan van ons dagen
en 't Goede van uw stille leven;

en wijl uw woorden nieuwe bleven
als zomer-morgen-schemeringen,

hoorde ik de klokken ruste dragen
als zalig-goede vreemdelingen.

Gent.

Ad. Herckenrath.