Alvoorder. Jaargang 1

[p. 166]

Verzen.

't Wordt in mijn ziele vredig-kalm en stil...
Zo vele dagen zijn voorbij gevaren,
en hebben meegedragen 't oude leed...
't Wordt in mijn ziel zo vredig-kalm, zo stil...

Mijn arme, oude liefde,
kom eens nog waren rondom mij,
kom zing nog eens de melodij,
van verre, dode dagen.

Ik wil nog eenmaal zien
uw blinkende lichtende oogen.
Ik wil dat eens mijn blik
U nog omvatte,
blanke, slanke dromenkoningin.

Verschijn nog eens in heel uw weelde,
en ga dan heen, keer nimmer weer...
Streel mij nog eens gelijk gij streelde
in de oude vreugde-dromen van weleer
verschijn nog eens in heel uw weelde
en ga dan heen, keer nimmer weer...

En nu gij gaat is 't mij zo vredig-kalm, zo stil...
'k voel jonge liefde mij omvangen,
'k voel in mijn boezem jonge zangen,
en hoog en edel groeit mijn reine wil!

[p. 167]

 

O goede, zachte zonnige dagen

 

'k heb u zo lief.

 

O wil ons door het leven dragen

 

mij en mijn lief.

 

 

 

O draag ons tot bij witte engelen

 

de wolken door.

 

Kom, laat uw zondagklokjes bengelen

 

de maanden door.

[p. 168]

 

De maanden juichen voorbij...

 

Ze slieren, ze zwieren langs mij

 

in een rij

 

zingend de ronde: Roze, Roze Mei.,.

 

 

 

Als mooie wondervogels

 

zijn zij wiekend door de gouden lucht

 

of gaan, als blanke, tere bloemen,

 

aan 't wieg'len in de avondlucht,

 

of soms als kleine kindren in een weide,

 

gaan zij aan 't dansen, wendend keer op keer,

 

tot in de wazige avond weer

 

ze als blanke zwanen drijven op het blauwe meer.

 

 

 

De maanden, ze zingen een lied van de vreugd,

 

de maanden, ze zingen de lof van mijn jeugd,

 

Roze, Roze Mei...

 

 

 

Antwerpen.

 

 

 

Ary Delen.