Alvoorder. Jaargang 1

[p. 60]

Kinderdagen.

Harba, harba, lori-fa, 't is schoone Mei en jonge Mei, en alle vogels zingen na, waar 'k loop door veld en gras en wei: 't is jonge Mei, 't is schoone Mei, harba, harba, lori-fa, harba, harba, lori-fa!

Harba, harba, lori-fa! zoo zingt het malsche, jonge kruid, en alle verten zingen 't na. Ik voel in mij een nieuw geluid; o alle dingen schaatren 't uit: harba, harba, lori-fa, harba, harba, lori-fa!

Harba, harba, lori-fa! Er komt in mij een vreemd gevoel; het blijft mij bij waar ik ook ga! Een nieuwe wereld in mij woelt... o 't is of 'k mij voor 't eerste voel!

Harba, harba, lori-fa, harba, harba, lori-fa!

Harba, harba, lori-fa! Is 't liefde die mijn hart verwint? 't Is of 'k in witten bloesem sta, en zwoel doorwaait me lichte wind. Ik wil al kussen wat ik vind! harba, harba, lori-fa, harba, harba, lori-fa!

Harba, harba, lori-fa! 't Is schoone Mei! 't Is jonge Mei.... O alle vogels zingen na waar 'k loop door veld en gras en wei: harba, harba, lori-fa, harba, harba, lori-fa!

[p. 61]

Kom, laat ons wonen in 't huis onzer droomen zóo lief en zóo klein voor ons beiden!

Lacht er niet frisch, zijn roodheid in 't loover van 't wijde, wijde bosch? De immer blauwe lucht er over schenkt een eewige vreugdedos aan 't huis onzer droomen, zóo vreevol zóo frisch...

't Is 't huis van droomen, vriend en ik het kind dier droomen....

De jonge wei er voor loopt de landen door als een tapijt van liefde. O waar ons schreden gaan, de witgeblankte en gele bloemen staan verwelle komend allebei.... O zelfs de vogels schaatren blij: wees welkom, welkom, welkom, gij.... en de lieve Mei!

Laat ons wonen in 't huis der droomen, ver van wereldvreugde die zoo nietig maar zóo luid is, laat ons ons geluk bezingen om die simpele dingen van de Jeugd die ons is.

[p. 62]

O Nieuwe schoonheid van 't heelal! De lentelach is overal, diere dom dom, van diere dom diere! Dood, o dood, de Winter is dood, in vreugde begraven, ver geten en dood.... 't Is lente weerom, diere dom da, van diere dom dom!

De lente voel ik komen, rondom mijn droomende schreen, diere dom da, van diere dom dom. Een bloemfontein spuit in mijn ziel, o diere dom diere.... Het zingt alom om mij alsof ik in een woud vol vogels viel.

In de verte ligt het stille water...het blinkt en blankt en ligt omhoog te klateren diere, diere, diere.... Daarachter, rustig, stil, van lenteboomen strakgespannen diaphaan, waarop avondzwanen open vlerken slaan, diere, diere, diere.

O Diere dom da, van diere, diere.... Van alle dingen waar mijn droom mee speelt, van diere dom diere, onthoudt mijn oog het schoonste beeld, van diere, diere, diere....

Lucie en Mathilde de Vries.