Leerproblemen?
Een van de praktijkgerichte workshops ging over het vaak onterecht diagnosticeren van leerproblemen. Veel ‘leerproblemen’ van laagopgeleide cursisten in taalcursussen bleken bij nader onderzoek terug te voeren op oorzaken van een heel andere aard. Sommige oudere cursisten hadden bijvoorbeeld bij het lezen van zwarte letters op wit papier moeite de letters ‘stil te houden’. Zo'n ‘leesprobleem’ bleek makkelijk op te lossen met gekleurde transparante overlegbladen. Bij andere cursisten was een ‘spraakgebrek’ geconstateerd omdat ze bepaalde klanken niet uit konden spreken, ook niet na heel veel oefening.
Later bleek dat die klanken in hun eerste taal niet bestonden waardoor ze deze in een andere taal ook niet konden onderscheiden: het is heel moeilijk om een klank te produceren die je niet hoort of herkent als op zichzelf staande klank. Gewaarschuwd werd voor het ‘pathologiseren’ van gewone verschillen in uitspraak.
Van een cursiste die maar geen vooruitgang liet zien, en al verschillende keren de beginnerscursus herhaald had, bleek bij nader onderzoek dat ze voor 80% doof was. Dat was gewoon nog nooit ontdekt en had ze zelf ook nooit geweten...!
Er werden ook hele andere redenen gevonden voor een erg langzame vooruitgang van cursisten. Soms bleek die te wijten aan te lage verwachtingen van hun docent: onderschatting dus. Of aan een gebrek aan differentiatie binnen de lessen, waardoor de groep als geheel op een te laag niveau benaderd werd. En soms speelden culturele verschillen een rol: cursisten die een ander soort onderwijs verwachtten en zich bij allerlei minder traditionele activiteiten afvroegen wanneer de ‘echte les’ zou beginnen.
Auteursrechtelijk beschermd
