Alfa-Nieuws. Jaargang 8

[p. 1]

[Nummer 2]

Werk in uitvoering

Een Leereiland in Aalst
An Lievens en Inge Rogiers/Centrum voor Basiseducatie, Aalst

Eén keer per jaar wordt Leerpunt Aalst voor een halve dag ‘de stad’. In die stad lopen de cursisten rond en voeren ze allerlei taken uit. En om die taken uit te kunnen voeren hebben ze taal nodig. De ene keer meer dan de andere keer, de ene keer moeilijker dan de andere keer. In deze bijdrage wordt verslag gedaan van de ervaringen met het opzetten van dergelijke ‘Leereilanden’.

Het ontstaan van het leereiland

Eén van de aandachtspunten voor NT2 in het werkjaar 2001-2002 was groepsoverschrijdend werken. We vinden het belangrijk dat cursisten niet alleen in hun eigen groep, maar ook daarbuiten met elkaar communiceren, contact hebben en van en met elkaar leren.

Een tweede belangrijk punt in ons centrum is buitenschools leren. Het is immers buiten de leslokalen dat de cursisten de taal nodig hebben en moeten gebruiken. Deze zogenaamde ‘transfer’ is echter geen sinecure. Ook al zorgen we er in onze lessen voor dat het onderwijs functioneel is, toch biedt dit niet altijd



garantie op het toepassen van het geleerde in de buitenwereld. De cursisten zijn zeker gemotiveerd om Nederlands te leren en ze weten dat ze het Nederlands moeten gebruiken, maar vaak dùrven ze het niet. We zagen de noodzaak om hen meer succeservaringen te bieden. Succeservaringen verhogen vaak de motivatie om meer te leren en om meer te durven. Een oplossing zagen we in het creëren van een tussenstap.

Voordat we de cursisten hun kennen en kunnen laten etaleren in de ‘echte’ buitenwereld, mogen ze het eerst eens proberen in een veiliger omgeving, maar wel buiten de vertrouwde muren van het leslokaal.

In het Leereiland, zoals we dat genoemd hebben, kwamen deze verschillende uitgangspunten terug.

De organisatie

We kiezen steeds voor een aantal veel voorkomende en belangrijke settings waarin cursisten moeten functioneren. De eerste keer dat we het Leereiland organiseerden, kozen we voor de volgende settings: VDAB (Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling), gemeentelijke diensten, de school, een kledingwinkel en een cafetaria.

Bij de ingang, ergens centraal in het gebouw, is de helpdesk de ‘infobalie’. Elke setting bevindt zich in een ander lokaal en wordt zo ‘echt’ mogelijk ingericht. De lokale instanties zijn aangesproken voor het verlenen van authentiek materiaal. Elke setting wordt bemand door een of twee educatieve medewerkers en vrijwilligers.

[p. 2]

De VDAB bevindt zich in het computerlokaal. Alle pc's staan op WIS (Werk Informatie Systeem), het systeem met werkaanbiedingen. De logo's zijn uitvergroot, er liggen folders van de VDAB, er zijn formulieren voorhanden.

De gemeente is onderverdeeld in de Burgerlijke Stand en Dienst Bevolking. Ook hier ontbreken geen logo's, zijn er formulieren, folders, en balpennen van de gemeente.

In het cafetaria hangen prijslijsten en er is een assortiment aan zelfgebakken taart.

In de winkel staan kledingrekken (geleend uit de plaatselijke kringloopwinkel), een pashokje (kamerscherm), een spiegel en een kassa.

De school heeft bijvoorbeeld inschrijvingsformulieren vanaf kleuterschool tot volwassenenonderwijs, folders van het CLB (Centrum voor leerlingenbegeleiding) en van opleidingen van scholen en instanties uit de buurt.

Onze eigen cursistenbieb doet dienst als de bibliotheek.

Cursisten krijgen een bibliotheekkaart of moeten lid worden van de bibliotheek om een boek te lenen.

In het station kopen cursisten treinkaartjes, dienen een klacht in of vragen naar de dienstregeling.

Bij het postkantoor worden brieven, postzegels en postpakketten verhandeld. We gebruiken hiervoor steeds authentiek materiaal. In de helpdesk staan woordenboeken en cursusmateriaal ter beschikking, zodat de cursisten iets kunnen opzoeken of zich voorbereiden.

Wat is WIS

WIS is een jobcomputer met jaarlijks meer dan 120.000 werkaanbiedingen. Je kunt er vacatures selecteren op beroep, studies, ... of je kunt zoeken op trefwoorden. Vacatures geselecteerd per bedrijf vind je in Jobspot.
De jobaanbiedingen worden dagelijks bijgewerkt. Je vindt ze op internet en op de 480 WIS-terminals verspreid in VDAB-kantoren, warenhuizen, gemeentehuizen en bibliotheken over heel Vlaanderen.

[p. 3]

Werken met opdrachten

Voor elke setting zijn minimaal vijf opdrachten met een verschillende moeilijkheidsgraad gemaakt; van alfacursisten of beginners wordt minder geëist dan van gevorderden. Bij de alfacursisten worden de opdrachten in de klas eerst voorbereid. De overige cursisten krijgen de opdrachten aan de infobalie.

Een opdracht bij de winkel is bijvoorbeeld de volgende:



Voor de alfacursisten wordt dit:

Alle NT2-cursisten, zowel analfabeten als de hogere niveaus doen mee. De cursisten dragen een sticker met een bepaalde kleur. Elke kleur staat voor een niveau (bij ons zijn dat de niveaus Alfa, A1 en A2). Aan de infobalie zitten twee mensen, waaronder een educatieve mederwerker die de meeste cursisten wel wat kent. Dit alles is belangrijk om te kunnen inschatten wie welke opdracht moet krijgen.

Aan de infobalie wordt de naam van de cursist genoteerd en krijgt deze vervolgens een opdracht. Bij de eerste opdracht worden de bedoeling en de opzet goed uitgelegd. Cursisten kunnen een relatief moeilijke of gemakkelijke opdracht krijgen (zie de voorbeelden bij ‘Station’).

De cursist gaat nu op zoek naar de setting (er zijn wegwijzers!) en voert de opdracht uit. Hij of zij moet vooraf op de opdrachtkaart aangeven of het hem of haar moeilijk, een beetje moeilijk of gemakkelijk lijkt. Achteraf evalueren ze de opdracht en kunnen ze meteen zien of ze hun eigen kunnen juist hebben ingeschat.

Als ze de opdracht op het eerste zicht te moeilijk vinden, kunnen ze bij de infobalie terecht voor verdere uitleg.

[p. 4]

Bovendien is het de bedoeling dat cursisten die bij een setting aankomen met een verkeerde of afwachtende houding (‘ze zal mij wel helpen en zeggen wat ik moet doen’) terug naar de infobalie worden gestuurd om daar uitleg te vragen en te krijgen.

De achterkant van de opdrachtkaart is voor de verantwoordelijke educatieve medewerker van de betrokken setting. Zij of hij duidt aan of de opdracht al dan niet geslaagd is en beoordeelt ook uitspraak, verstaanbaarheid, het gebruik van volzinnen en vlotheid.

Het beoordelingssysteem is gemakkelijk hanteerbaar en geeft een objectiever beeld van de cursist.

Ervaringen met Leereiland

De eerste keren was de opzet nog niet voor alle cursisten even duidelijk. Voor sommige cursisten was het een beetje een overrompeling omdat ze nog niet goed wisten wat er gebeurde en wat er van hen verwacht werd. Maar toen ze het systeem eenmaal doorhadden, heerste er een enthousiaste en levendige sfeer.

Zeer positief aan het Leereiland is dat de cursisten van alle groepen er tegelijk zijn en samen kunnen praten. Bovendien helpen ze elkaar bij het uitvoeren van de opdrachten.

Cursisten die uit verschillende niveau groepen komen, gaan elkaar spontaan een handje helpen wanneer ze staan te wachten bij een setting. Velen proberen elkaar in eigen woorden uit te leggen hoe de opdracht in elkaar zit. Zo komt het wel eens voor dat zinnetjes letterlijk worden ingefluisterd.

We hebben nu al een paar keer Leereiland georganiseerd en op basis van de evaluatie wordt het concept, real life-opdrachten in real life settings, steeds bijgesteld. Zo hebben we aan de infobalie meer hulp ingeschakeld en één persoon aangesteld om alleen uitleg te geven. Ook in de settings zelf hebben we meer ‘personeel’ gezet.

Medewerkers die niet bij de organisatie betrokken zijn, worden vooraf grondig ingelicht over de opzet. Het werken met vrijwilligers blijft hoe dan ook belangrijk, omdat de cursisten de meeste educatieve medewerkers, al is het maar van zien, toch wel kennen. De vrijwilligers zorgen voor nog meer contact met het ‘echte’ leven. Het centrum wordt die dag volledig gereserveerd voor NT2, dus ook niet-NT2-educatieven werken mee in de settings. Zij vinden het eveneens leuk om ook deze cursisten beter te leren kennen. Bovendien schatten zij cursisten soms anders in dan NT2-educatieven, die door de dagelijkse praktijk soms al meer woorden en constructies van cursisten begrijpen dan niet-NT2-educatieven.

Het Leereiland is ook een goede manier om cursisten te evalueren. We vatten Leereiland in ons centrum dan ook op als een soort algemene oefening om in alle NT2-groepen het schooljaar mee af te sluiten. We proberen dus ook te toetsen hoe cursisten de in de les gegeven theorie verwerken in de opdrachten die ze krijgen. Leereiland blijft echter vooral een

[p. 5]

oefenmoment. De resultaten komen nadien bij de educatieve medewerkers terecht. Zij bekijken dan hoe hun cursisten het hebben gedaan, en bij de volgende teamvergadering worden de bevindingen besproken. De resultaten van Leereiland worden meegenomen in de evaluaties aan het eind van de module of het niveau. Zo komt het soms voor dat een zwakke cursist in de les, op Leereiland toch zijn of haar ‘plan kan trekken’. Bovendien worden de cursisten ook eens door andere educatieven beoordeeld, vanuit een andere invalshoek, op een andere manier en misschien ook objectiever.

Eigenlijk zou dit initiatief min of meer verplicht moeten zijn voor alle cursisten. Zeker ook voor NT1-cursisten, die uiteindelijk dezelfde doelen moeten behalen als de NT2-cursisten¹, kan dit onderdeel zijn van hun evaluatie.

De cursisten zelf zijn na een namiddag Leereiland laaiend enthousiast. ‘Dit is echt Nederlands leren’ en ‘zo zouden we elke dag les willen krijgen’, waren vaak gehoorde uitspraken. Cursisten leerden hun weg vinden in de opdrachten. Net zoals ze in een nieuwe omgeving of stad ook moeten doen.

Dit jaar wordt op donderdag 26 mei voor de vierde maal Leereiland georganiseerd in CBE-Aalst.

1 In Vlaanderen zijn voor de opleiding ‘Taal’ doelen geformuleerd. Deze doelen zijn verdeeld in modules voor de opties Nederlands Moedertaal, Nederlands als tweede taal en Alfabetisering in het Nederlands als tweede taal. De uiteindelijke doelen zijn voor elke optie gelijk, de verdeling over de modules en het toegekende aantal uren niet.